Rozdział 101. I wanna know why.

No więc ten...ekhm...w poniższym rozdziale pojawia się pewna postać, którą może nie wszyscy lubią, ale mam nadzieję, że bez względu na wszystko nie stracę Was jako czytelników :c

(od teraz wiele zdarzeń będzie zupełnie pomieszanych w czasie, ale tak ma być - wiem, że w rzeczywistości jest inaczej).

***

[Ciąg dalszy rozdziału 101.] Los Angeles, luty 1996r.

Michelle

              - Saul...wystarczy...- wymamrotałam, kiedy Mulat po raz kolejny tamtej nocy wpił się w moje usta z oczywistym zamiarem. - Jestem zmęczona...- dodałam i lekko odepchnęłam go dłońmi.

- No już dobrze! - powiedział uniesionym tonem i położył się obok mnie, zakładając ręce za głowę. Wciąż cała się trzęsłam i sama nie wiedziałam czy to ze strachu, czy przez seks. Biłam się z myślami, czekając na stosowną chwilę żeby zacząć rozmowę. Nagle Slash podniósł się na łokciach i chwycił w dwa palce paczkę fajek z szafki nocnej.

- Co ty robisz? - zapytałam oburzona i wsparłam się na dłoniach. Saul ujął szluga między wargi i wyciągnął z szuflady zapalniczkę.

- Jaram, jak widać. - odparł, zapalając papierosa.

- W sypialni? Popieprzyło cię? Nie będę wdychać dymu. - mruknęłam niezadowolona i wyrwałam mu fajkę z dłoni, następnie rozgniatając ją na jakieś gazecie. Saul totalnie mnie zlekceważył i wyciągnął z paczki kolejnego papierosa. Również go odpalił i mocno się zaciągnął. - Czy ty mnie w ogóle słyszysz?! - podniosłam głos i już chciałam zabrać i tę sztukę, jednak zdążył złapać mnie za rękę w połowie drogi. - Puść. - wysyczałam przez zaciśnięte zęby i zaobserwowałam uśmiech satysfakcji na jego twarzy. - Puszczaj do cholery. - mruknęłam zaskoczona, kiedy złapał moją drugą dłoń. - Mam ci przypierdolić żebyś zrozumiał?! - dodałam donośniej, a Slash zaśmiał się pod nosem i niedbale oswobodził mnie z uścisku.

- Jak obudziłaś Jimiego to pójdziesz go uśpić. - rzekł, patrząc na mnie z cwaniackim uśmieszkiem.

- Jesteś idiotą. - warknęłam i zerwałam się z miejsca, nie dowierzając w jego słowa. Czym prędzej wyszłam z pokoju i pobiegłam prosto do łazienki. Szybko oddychałam i próbowałam się uspokoić. Popatrzyłam w lustro i zauważyłam wielką malinkę na szyi. - Ty pierdolony dupku...- mruknęłam pod nosem i okryłam się szlafrokiem. Teraz miałam szczerą ochotę powiedzieć mu co tak naprawdę myślę. Wróciłam do sypialni i zobaczyłam Hudsona, palącego sobie w najlepsze i mrużącego oczy przez kłęby dymu.

- Wróć do zespołu. - powiedziałam stanowczo, stając z boku. Slash zakrztusił się rakotwórczym pyłem i popatrzył na mnie jak na idiotkę.

- Powiedz to jeszcze raz. - rzucił z uśmiechem.

- Masz wrócić, nie możesz sobie tak po prostu odejść. - oznajmiłam, siadając na skraju łóżka.

- Mogę i właśnie to zrobiłem. - dodał i usadowił się naprzeciwko mnie.

- Przestań zachowywać się jak szczeniak do cholery. Musimy porozmawiać i to poważnie. - powiedziałam, spychając jednocześnie jego dłoń z mojego uda.

- Też sobie porę wymyśliłaś...idę spać. Chcesz gadać to mów, ja słucham. - dodał i  już chciał się położyć, ale zdążyłam złapać go za ramię i zupełnie przez przypadek pociągnęłam za włosy. - Ał! Co ty robisz wariatko?! - wraz z tymi słowami zmusił mnie do tego, żebym usiadła na nim okrakiem.

- Zamknij się! - wrzasnęłam. Na jego twarzy znowu zagościł uśmiech, a dłonie znalazły się na wysokości moich pośladków.

- Jesteś seksowna, kiedy się złościsz...- wymruczał, na co ja przymknęłam powieki i z otwartej dłoni uderzyłam go w twarz. Hudson wykorzystał obrót głowy i znów się zaciągnął, po czym cały dym wydmuchał prosto w moje oczy.

- Czy ty nie możesz być normalny? - zapytałam znacznie ciszej i popatrzyłam w jego źrenice, nie zwracając uwagi na te głupie zaczepki. Uśmiech nie znikał z jego twarzy, a ja wiedziałam, że tym razem to nie była heroina, tylko coś o odwrotnym działaniu. - Dlaczego mi to robisz? - wyszeptałam, nie spuszczając wzroku z jego wariującego spojrzenia. Saul spoważniał i przybliżył usta do mojej twarzy.

- Bo chcę. - wyszeptał w odpowiedzi i z wyczuciem przygryzł płatek mojego ucha. Zacisnęłam powieki i gwałtownie wyplątałam się z jego objęć. - Wracaj tu! - krzyknął za mną, a ja trzasnęłam drzwiami i wybuchłam płaczem. Usiadłam na najwyższym stopniu schodów i ukryłam twarz w dłoniach, podsuwając sobie kolana pod samą brodę. Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi.

- Mała...no przepraszam. Nie to miałem na myśli... - mruknął, podchodząc bliżej.

- Wypierdalaj...- burknęłam w odpowiedzi i pociągnęłam nosem. - Nie dotykaj mnie! - krzyknęłam, czując jego dłonie na kolanach.

- Mała, uspokój się...- powiedział, odgarniając mi włosy za ucho.

- Jak mam być spokojna?! Ty się uzależniłeś! Wiesz co to znaczy?! - spytałam, podnosząc wzrok na tego przygłupa w czarnych bokserkach.

- Ty jesteś moim jedynym uzale...- znowu uderzyłam go w twarz. Tym razem z zaciśniętej pięści.

- Jesteś tylko zakłamanym idiotą. Nikim więcej. - syknęłam, ocierając łzy z policzków i wróciłam do sypialni. Wtuliłam głowę w poduszkę i zaczęłam płakać. Tak po prostu. Kiedy rano się obudziłam, leżałam w niezmienionej pozycji. Nie miałam na nic ochoty. Najchętniej znowu bym zasnęła. Pociągnęłam nosem i wstałam z miejsca. Przeszukałam cały dom, ale nigdzie nie było Slasha. Z Jimim w ramionach zeszłam na dół. Usadowiłam go na wysokim krześle i nalałam mleka do miski.

- Gdzie tatuś? - zapytał nagle, a po moich plecach przeszedł nieprzyjemny dreszcz.

- Nie wiem. Kiedyś wróci. - odparłam, nie odrywając wzroku od otwieranej paczki czekoladowych chrupek. Usiadłam obok małego i nasypałam płatków do mleka.

- Am. - powiedział uśmiechnięty, a ja zgodnie z jego życzeniem skierowałam łyżkę z chrupkami prosto do jego rozchylonych ust.

- Nie mlaskaj...to nieładnie. - dodałam z uśmiechem i wytarłam jego przypadkowo zabrudzony policzek. Nagle drzwi do domu otworzyły się, a ja usłyszałam rozmowę Slasha z jakimś gościem. Zmarszczyłam brwi i czekałam aż pojawią się w zasięgu mojego wzroku.

- No to co...może opijemy nasz początek współpracy? - to pytanie padło z ust Saula, a skierowane było do jakiegoś bruneta, którego pierwszy raz widziałam na oczy.

- Skoro nalegasz...- odparł, patrząc na mnie kątem oka.

- A to moja żona. Kochanie, przedstawiam ci Myles'a Kennedy. - mężczyzna skinął głową, a ja zmierzyłam go chłodnym spojrzeniem. - Jimi, przywitaj się z wujkiem. - zawołał wesoło Hudson i lekko popchnął tego całego Myles'a w naszą stronę.

- Cześć mały...- powiedział z uśmiechem i podał rękę Jimiemu, który zaraz odwzajemnił gest.

- Skarbie, nie przeszkadzajmy tatusiowi. Jak chcesz to pojedziemy do Rogera. - oznajmiłam ze sztucznym uśmiechem i zabrałam malca sprzed oczu Hudsona.

- Dobze. Ceść tata. - Jimi pomachał ojcu na pożegnanie.

- Po jaką cholerę chcesz jechać do Rose'a? - warknął, łapiąc mnie za przedramię.

- Gówno cię to obchodzi. - odpowiedziałam z delikatnym uśmiechem, szybko wyrywając rękę z uścisku. Czując na sobie spojrzenia obojga przybyłych, popędziłam na górę. Ubrałam małego w jeansowe spodnie i koszulkę w paseczki, po czym sama poszłam przyodziać coś na zmarznięte kończyny. Do lewej kieszeni jeansowych rurek wepchnęłam telefon i zgarniając torbę z łóżka, wyszłam z sypialni. Po chwili Jimi zakładał buciki, a ja szukałam dla niego jakieś kurtki w szafie. Szybko zbiegliśmy na dół. Slash wychylił się z kuchni i popatrzył na mnie maślanymi oczami. Spuściłam wzrok i chwyciłam małego za rączkę, po chwili głośno trzasnęłam drzwiami i razem ruszyliśmy w stronę willi Axl'a i Kate. Poszliśmy pieszo, a cała droga zajęła nam niecałe 10 minut. Zapukałam do drzwi. Otworzył nam zaskoczony Axl.

- Wujek! - powiedział uradowany Jimi i wyciągnął rączki w stronę rudego wuja.

- Cześć! Co tu robicie? - zapytał, podnosząc malca z ziemi i wciągając mnie do środka.

- Tatuś ma gościa. - z odpowiedzią wyprzedził mnie Jimi. - Roger! - dodał, gdy tylko został odtransportowany na ziemię i już go nie było.

- Wejdź. Katie powinna zaraz wrócić z pracy. - rzekł spokojnie i zaprosił mnie do salonu. Dzieciaki ukryły się w tajnej bazie pod łóżkiem Rogera, a my mogliśmy spokojnie porozmawiać.

- Gadałaś z nim? - zapytał, a ja opuściłam wzrok i nerwowo zaczęłam bawić się guzikiem koszuli.

- Próbowałam, ale on nie chce mnie słuchać. - Axl głośno wypuścił powietrze z ust i wpatrzył się w obrazek na ścianie. - Przepraszam...- dodałam, wygodniej rozsiadając się na kanapie.

- Daj spokój. To nie twoja wina, że masz popierdolonego męża. - powiedział i przysiadł się bliżej, jednocześnie kładąc dłoń na moim ramieniu. Zapadła cisza, ale jak zwykle w towarzystwie Rose'a była ona mało krępująca. Po chwili do domu wtargnęła Kate.

- Już jestem! - oznajmiła tuż u progu i kilka chwil później witała się ze mną w salonie. - Pójdę jeszcze do dzieciaków i zaraz pogadamy. - dodała pośpiesznie i popędziła na górę.

- Kto jest tym gościem, o którym mówił Jimi? - zapytał rudzielec, kiedy znowu zostaliśmy sami.

- Jakiś Kennedy. Myles o ile się nie mylę. - zauważyłam jak Axl marszczy brwi. - Znasz go? - spytałam dla pewności.

- Osobiście nie, ale chyba coś o nim słyszałem...- wyznał, wciąż intensywnie myśląc.

- Coś...to znaczy? - dodałam zaciekawiona, jednak nie uzyskałam odpowiedzi, bo Kate wróciła do salonu.

- No to co się stało? - zapytała prosto z mostu, a ja zamyśliłam się na chwilę. Wzruszyłam ramionami i znów spuściłam wzrok.

- A co się mogło stać...? - mruknęłam, jakby sama do siebie.

- Jimi mówił, że wczoraj się pokłóciliście. - rzuciła niepewnie.

- To przecież dziecko...- dodałam pod nosem.

- Kłamałby w takiej sprawie? - zapytała retorycznie, a ja przymknęłam powieki. Czyli mały wszystko słyszał. - Przecież widzę, że coś cię gnębi...- dodała ciszej, siadając znacznie bliżej.

- Slash znowu bierze. - powiedziałam drżącym głosem, wciąż nie otwierając oczu.

- I...o to poszło? - zapytał Rose z zaciekawieniem. Pokiwałam twierdząco głową i znów zapadła cisza. Axl i Kate bez przerwy zapewniali mnie, że mogę do nich wpadać, kiedy tylko będzie trzeba. Jeszcze przed południem wróciliśmy do domu. Hudsona jednak w nim nie zastaliśmy. Pozostała tylko na wpół pusta butelka koniaku w salonie. Slash nie wrócił na noc do domu, a kiedy łaskawie przyszedł nad ranem, był kompletnie pijany.

- Saul? Co ty...oszalałeś?! - wrzasnęłam na cały dom, wybudzając się na dobre.

- Bądź cicho kobieto. - mruknął z powagą, a zaraz potem wybuchnął głośnym śmiechem. Wywróciłam w górze oczami i chwytając za koszulę, pociągnęłam go w stronę łazienki.

- Ooo...widzę, że już się stęskniłaś za moim...- odchrząknął i znacząco poruszył brwiami, stając razem ze mną w progu pomieszczenia.

- Dopóki nie pozbędziesz się tego zapachu i nie wytrzeźwiejesz, nie pokazuj mi się na oczy. - potem wepchnęłam go do środka i trzasnęłam drzwiami. Głęboko odetchnęłam i zajęłam się domowymi porządkami. Po południu siedziałam z Jimim w domku na drzewie, przeglądając najnowszy numer Rolling Stone. Nagle poczułam za plecami bardzo silny zapach męskich perfum. Przymknęłam powieki i kilka razy zaciągnęłam się miłą dla nosa wonią. Nagle poczułam gorące usta na szyi i już wiedziałam, że to Hudson. Gwałtownie obróciłam się do tyłu i szczegółowo zlustrowałam twarz Saula. Czekał jak na werdykt, patrząc na mnie niepewnie.

- Mogę wejść? - zapytał, wciąż utrzymując się na dwóch grubych gałęziach drzewa za prowizorycznym okienkiem. Kiwnęłam twierdząco głową i lekko się uśmiechnęłam. Saul usiadł obok Jimiego, tak żeby mały był pomiędzy nami. Potem objął mnie ramieniem i razem czytaliśmy wywiad z Mickiem Jaggerem.

              Dwa dni później udało mi się uprosić Slasha, żeby skontaktował się z Axlem i spróbował z nim porozmawiać.

- Cześć.- nie zapowiadało się zbyt owocnie. - Mogę coś powiedzieć? ... Nie musisz od razu wrzeszczeć! ... Tak, wrócę. ... Jak tylko wróci Steven i Izzy. ... Nie zagram bez nich. ... W takim razie umowa stoi. ... No cześć. - zakończył z lekkim uśmiechem i rozłączył się, odkładając słuchawkę na miejsce. - Zadowolona? - to pytanie skierował do mnie.

- Co powiedział? - zapytałam, podejrzliwe mierząc Mulata wzrokiem.

- Że jestem zbyt dobrym gitarzystą i beze mnie zespół się rozpadnie. No i zawarliśmy umowę: wrócę jak tylko powrócą ci dwaj. - dodał z uśmiechem satysfakcji i stanął naprzeciwko mnie.

              Następne kilka dni minęło dość spokojnie, ale to była tylko cisza przed burzą. Hudson nawiązał kontakt z tym całym Myles'em i zdecydował, że wyda solową płytę. Ja natomiast odeszłam z pracy na bezpłatny urlop.

              Jimi uparł się, że tę noc koniecznie musi przespać u Rogera. Nie miałam więc wyboru i punktualnie o 16:00 zawiozłam go do Rose'ów. Kiedy wróciłam do domu, zauważyłam, że i Slash wrócił ze studia, w którym od początku tygodnia prowadził intensywne sesje nagraniowe z jakimiś muzykami. Na schodach leżała jego kurtka, a pod drzwiami sypialni koszulka. Zdziwiona pozbierałam jego rzeczy i wtargnęłam do sypialni. Potem zajrzałam do łazienki, a wtedy serce podeszło mi do gardła.

- Saul! - krzyknęłam przerażona, patrząc na bezwładnie leżącego na ziemi Mulata. Dopiero kiedy znalazłam się przy nim, zauważyłam, że po prostu się naćpał. - Ty dupku! - wrzasnęłam ze łzami w oczach i nie mogąc się opanować, spoliczkowałam jego bladą twarz. Odpowiedziało mi słabo słyszalne ględzenie. Ledwo co udało mi się zarzucić jego rękę na ramiona, a potem wciągnąć całe ciało pod prysznic. Przykucnęłam obok niego i zaczęłam polewać jego skórę lodowatą wodą. Zauważyłam gęsią skórkę na jego klatce piersiowej, a chwilę później Saul otworzył oczy.

- Michelle...? Co ty tu robisz...? Przecież miałaś spać u Rose'ów... - wymamrotał i ostrożnie podniósł się wyżej.

- Gdybyś mnie wczoraj słuchał, wiedziałbyś, że to Jimi u nich śpi. - mruknęłam ze smutną miną. Zapadła niezręczna cisza.

- Czemu ta jebana woda musi być taka zimna?! - zirytował się i rzucił słuchawką o dno brodzika. Bez celu wpatrywałam się w jedną z płytek na ścianie, nie zwracając uwagi na jego gadanie. - Zrobiłem coś nie tak? - zapytał, kładąc dłoń na moim kolanie. Popatrzyłam mu w oczy i pokręciłam głową z niedowierzaniem. Potem zostawiłam go samego i wyszłam z domu na długi spacer donikąd.