Renowacja

Witajcie! (Albo raczej: Witaj, Lady Stardust! Mój jedyny aktywny czytelniku! :D )

Opowiadanie przechodzi właśnie renowację. Część rozdziałów piszę od nowa, część tylko poprawiam. Przeinaczam niektóre fakty i dodaję barw charakterom bohaterów (pojawił się m.in. nowy, lepszy Axl zaraz na początku kariery Gunsów, pasywno-agresywny Slash i roztańczony Steven!) Te działania zawdzięczam sentymentalnym powrotom do losowo wybranych rozdziałów. Ilość błędów i niedociągnięć tak mnie przeraziła, że postanowiłam to jakoś naprawić.

Jak do tej pory ogarnęłam pierwsze 16 rozdziałów, więc zachęcam do czytania :D 
(protip: od rozdziału 9 wprowadziłam spore zmiany w fabule)

Pozdrawiam
Reverie.

Znalezione obrazy dla zapytania: guns n roses

Komentarze

  1. Lady Stardust21 lutego 2020 12:33

    Ale super 😃 z największą przyjemnością przeczytam tą zajebistą historię jeszcze raz 😁 I już jestem mega ale to MEGA ciekawa zmian, które wprowadzisz 😀
    Pozdrowionka i uściski <3 No i dużo weny

    Lady Stardust :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Reverie.21 lutego 2020 20:01

      Haha! Bardzo się cieszę! :D
      Czuję jakbym przeżywała drugą młodość

      Pozdrawiam
      Reverie ;*

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 87. I'm useless.

UWAGA!  Z racji takiej, że wczoraj miała urodzinki moja przecudna czytelniczka (Nie)Zboczona dedykuję jej ten rozdział, a w szczególności zboczone momenty. ♥ *** Steven                     Rozchyliłem usta z zaskoczenia i stałem tak przez jakiś czas. - O kurwa... - mruknąłem do siebie i położyłem obie dłonie na oczach. Katrin! Pobiegłem za blondynką i sprawdzałem każde pomieszczenie po drodze. Zapłakana dziewczyna siedziała na łóżku w sypialni i cicho pochlipywała pod nosem. Podszedłem do drewnianej ramy i usiadłem na skraju. - Maleńka...- wyszeptałem ze łzami w oczach. Katrin odwróciła się do mnie przodem i zaczęła kaszleć od płaczu. Natychmiast chwyciłem jej ramiona i odgarnąłem włosy, które wraz ze łzami poprzylepiały się do policzków. - Przepraszam...zrozumiem...jeśli...mnie...zostawisz... - wymamrotała, szybko oddychając. - Nigdy cię nie zostawię. - dodałem i przytuliłem ją jak najmocniej potrafiłem. Jeszcze nie rozumiałem co to wszystko oznacza, ale chciałem jak najl
Więcej »

Rozdział 29. Brother from another mother

Los Angeles, 05.08.1997 r.              Judy i Michelle znowu siedziały w gabinecie. Chelle przez chwilę zastanawiała się na czym ostatnio skończyła. - Niósł cię do taksówki - przypomniała Judy, zerkając w swoje notatki. Michelle popatrzyła na swoje paznokcie, wyprostowała się i kontynuowała swoją opowieść... Los Angeles, 31.05.1985 r.             Obudziłam się we własnym łóżku, więc dzień zapowiadał się dobrze. Co prawda nie miałam na sobie zbyt wielu ubrań, ale to jeszcze nie koniec świata. Może troszkę przesadziłam z alkoholem poprzedniego wieczoru, lecz wstałam z łóżka o własnych nogach. Ziewnęłam, idąc przez korytarz i założyłam pierwszą lepszą koszulkę wyciągniętą z szafy. Usłyszałam dwa męskie głosy z salonu. - Cześć - powiedziałam, niepewnie wchodząc do pomieszczenia. Slash i Kirk siedzieli na kanapie z nożyczkami w dłoniach. Kirk skądś wziął nożyce do mięsa, a Slash zadowolił się zwykłymi nożyczkami do papieru. - Będą kłopoty - powiedział Kirk, spuszczając wzrok.
Więcej »

Rozdział 25. Zaczynam rozumieć

Rozdział dedykuję komuś, bez kogo ten nigdy by nie powstał. To dla Ciebie, D. *** W snach nie czuje się bólu; człowiek zawsze się budzi, zanim zacznie się prawdziwe cierpienie. ~ Stephen King - Zaczekaj tu. - z nieopisanym wyrazem twarzy, kulejąc na prawą nogę, brunet wrócił do swojej posiadłości. Michelle nerwowo szukała chusteczek w kieszeniach spodni. Łzy płynęły po jej policzkach za każdym razem, gdy w jej głowie pojawiała się myśl o Jimim. W ciągu trzech minut Lemmy znów zjawił się przed jej obliczem. - Weź to. - wręczył jej niezbyt dużą białą paczkę do ręki. - Weź to i nie waż się tego kiedykolwiek oddawać. Niech to będzie moje... odpuszczenie grzechów.  Dobrze wiedziała co jest w środku. Jeszcze lepiej wiedziała z czego chciał by go rozgrzeszyła. Nie oponowała. Szepnęła tylko dziękuję i odwróciła się w stronę bramy. Znów próbowała się skupić na żwirze chrupiącym pod jej stopami, tylko tak mogła spokojnie wsiąść na motocykl i nie oszaleć. Schowała obie paczki i
Więcej »