Lonely Nights

Dreams. ***  "[...] Otula mnie chłód naszych pięknych wspomnień. Dlaczego pozostają mi tylko one, w miejscu Twoich gestów? Co poradzić gdy za oknem deszcz, kapie równio ze słonymi łzami. Minęło tak wiele czasu, gdy wyrwałeś mi serce. Od tego czasu nie sypiam. [...]" ~ ABC            Drzwi głośno trzasnęły. Nadal nie zdawał sobie sprawy z tego jak wiele zawdzięcza swojemu przyjacielowi. Przez kilka minut stał w niezmienionej pozycji. Później chwycił Bogu ducha winnego słonika z porcelany i roztrzaskał o zniszczoną już podłogę w korytarzu. Nie miał pojęcia co ze sobą zrobić. Usiadł pod ścianą i lekko odchylił głowę do tyłu, głęboko przy tym oddychając. Policzył do dziesięciu i otworzył oczy. Miał nadzieję, że po prostu się obudzi, tak jak po najgorszym koszmarze, jednak zupełnie nic się nie zmieniło. Wciąż przebywał w tym samym, pustym domu. Wciąż nie wiedział jak w przyszłości będzie wyglądało jego życie. Wiedział jedno - nie może zbyt szybko się poddać. Nerwo

           Kręte schody prowadziły do niewielkiego pomieszczenia na półpiętrze. Na ścianach wąskiego korytarza widniały dyplomy oprawione w metalowe ramki. Ciężkie drzwi zamknęły się wraz z głuchym stukotem obcasów za ścianą. Ciemnozielone ściany, duże okna ze szprosami i tapicerowane meble w wiktoriańskim stylu były typowe dla miejsc takich jak to.             Dwie kobiety siedziały naprzeciwko siebie w wygodnych fotelach na mocnych nóżkach. Co jakiś czas spoglądały sobie w oczy. Dało się zauważyć, że jedna z nich z każdym kolejnym pytaniem długo zastanawiała się nad odpowiedzią. W napięciu oczekiwała na niezręczne pytania, których jej towarzyszka zwinnie unikała. [...] - Co wydarzyło się potem? - zapytała blondynka o niesamowicie długich nogach. - Nic - odparła brunetka, wpatrując się w krótko przypiłowane paznokcie. - Absolutnie nic się nie zmieniło? - Było tylko gorzej. I to nie z nim, a ze mną - warknęła pod nosem, starając się opanować emocje. - Możesz to opi