Powiadomienia

Nie dojdę sama ładu, więc proszę potwierdzić, czy mam powiadamiać

Jeżeli ktoś NIE chce być informowanym o nowościach, bo np. nie czyta albo nie potrzebuje powiadomienia, a jest wypisany niżej, to proszę o informację. Usunę i nie będę niepotrzebnie gnębić.

Jeśli pragniecie powiadomienia tylko o jednym z opowiadań - napiszcie.

Ładnie proszę o napisanie w komentarzu GDZIE mam powiadamiać.

Obsługuję:
- Blogspot
- E-mail
- Twitter

HVT - High Voltage Tattoo
MM - My Michelle

Informuję:

 http://et-nulla-dies-sine-linea.blogspot.com/ - HVT
http://nightrain-to-sunset-strip.blogspot.com/
http://zwierzenia-sunset-strip.blogspot.com/ - HVT
http://life-in-the-paradise-city.blogspot.com/ 
http://sympathy-for-a-devil.blogspot.com/ - HVT
http://breath-of-memories.blogspot.com/
http://marynowana-lasica.blogspot.com/ - WSS
http://november-rain-story.blogspot.com/
http://gunsnroses-just-a-little-patience.blogspot.com/
http://ispreadyourwingsandflyaway.blogspot.com/
http://take-a-bite-out-of-death.blogspot.com/ - HVT
http://appetite-for-gunsnroses.blogspot.com/- HVT
http://imagine-rock-n-roll.blogspot.com/
http://time-just-fades-the-pages.blogspot.com/ - HVT
http://live-and-let-die-gnr.blogspot.com/
http://jessandmariastory.blogspot.com/

Komentarze

  1. Unknown22 czerwca 2014 11:59

    Bodajże przedwczoraj wpadłam na Twojego bloga (jasna ciasna czemu nie wcześniej ? ;______;) Przeczytałam wszystko , wszyściutko i chciałam Cię poprosić o informowanie mnie o wszystkim co sie u Ciebie dzieje w komentarzach tutaj :http://live-and-let-die-gnr.blogspot.com/
    No. A teraz idę się wyspać XD

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Reverie.22 czerwca 2014 15:09

      Wszystko, wszyściutko?
      Dzięki za poświęcenie czasu i zdrowia!
      Dobranoc :)

      Usuń
  2. Ruda1 grudnia 2014 19:55

    Hej :) Trafiłam na bloga niedawno i jeszcze nie nadrobiłam zaległości w czytaniu (ponad 100 rozdziałów, szacun!), co się na pewno zmieni do końca miesiąca, więc mogłabyś mnie dodać do informowanych? Chętnie poczytam wszystko, masz zajebisty sposób pisania :*
    http://guns-n-roses-stories.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Reverie.2 grudnia 2014 17:39

      Witaj, Ruda!
      'Szacun' to należy się Tobie za samo przejawienie chęci przeczytania tego wszystkiego! :)
      Bardzo się cieszę z nowej, zbłąkanej owieczki, witam w moich skromnych progach!
      Oczywiście już dodałam do listy powiadomień.
      Pozdrawiam :)

      Usuń
  3. Zuzanna4 stycznia 2015 03:07

    hejka! Ekstra opowiadanie, ale już się naprodukowałam w mailu, więc nie będę się powtarzać :p (mam nadzieję, że dotarł xd). W każdym razie, mogłabyś mnie też informować o kolejnych częściach? :)
    wisniewskaz@gmail.com

    OdpowiedzUsuń
  4. Saphira9 lipca 2020 18:30

    Witaj!
    Chciałabym serdecznie zaprosić Cię do Magicznego Zbioru opowiadań w blogosferze. Znajdziesz tam wiele ciekawych pozycji oraz możesz zareklamować swoje nowe posty. Ponadto dzięki dużej ilości zgłoszeń, bierzesz udział w akcji "ulubieńcy miesiąca".
    Mam nadzieję, że i Ty staniesz się członkiem zbioru. Zapraszam!

    https://magiczny-zbior.blogspot.com/

    ps. najmocniej przepraszam za spam.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 87. I'm useless.

UWAGA!  Z racji takiej, że wczoraj miała urodzinki moja przecudna czytelniczka (Nie)Zboczona dedykuję jej ten rozdział, a w szczególności zboczone momenty. ♥ *** Steven                     Rozchyliłem usta z zaskoczenia i stałem tak przez jakiś czas. - O kurwa... - mruknąłem do siebie i położyłem obie dłonie na oczach. Katrin! Pobiegłem za blondynką i sprawdzałem każde pomieszczenie po drodze. Zapłakana dziewczyna siedziała na łóżku w sypialni i cicho pochlipywała pod nosem. Podszedłem do drewnianej ramy i usiadłem na skraju. - Maleńka...- wyszeptałem ze łzami w oczach. Katrin odwróciła się do mnie przodem i zaczęła kaszleć od płaczu. Natychmiast chwyciłem jej ramiona i odgarnąłem włosy, które wraz ze łzami poprzylepiały się do policzków. - Przepraszam...zrozumiem...jeśli...mnie...zostawisz... - wymamrotała, szybko oddychając. - Nigdy cię nie zostawię. - dodałem i przytuliłem ją jak najmocniej potrafiłem. Jeszcze nie rozumiałem co to wszystko oznacza, ale chciałem jak najl
Więcej »

Rozdział 29. Brother from another mother

Los Angeles, 05.08.1997 r.              Judy i Michelle znowu siedziały w gabinecie. Chelle przez chwilę zastanawiała się na czym ostatnio skończyła. - Niósł cię do taksówki - przypomniała Judy, zerkając w swoje notatki. Michelle popatrzyła na swoje paznokcie, wyprostowała się i kontynuowała swoją opowieść... Los Angeles, 31.05.1985 r.             Obudziłam się we własnym łóżku, więc dzień zapowiadał się dobrze. Co prawda nie miałam na sobie zbyt wielu ubrań, ale to jeszcze nie koniec świata. Może troszkę przesadziłam z alkoholem poprzedniego wieczoru, lecz wstałam z łóżka o własnych nogach. Ziewnęłam, idąc przez korytarz i założyłam pierwszą lepszą koszulkę wyciągniętą z szafy. Usłyszałam dwa męskie głosy z salonu. - Cześć - powiedziałam, niepewnie wchodząc do pomieszczenia. Slash i Kirk siedzieli na kanapie z nożyczkami w dłoniach. Kirk skądś wziął nożyce do mięsa, a Slash zadowolił się zwykłymi nożyczkami do papieru. - Będą kłopoty - powiedział Kirk, spuszczając wzrok.
Więcej »

Rozdział 25. Zaczynam rozumieć

Rozdział dedykuję komuś, bez kogo ten nigdy by nie powstał. To dla Ciebie, D. *** W snach nie czuje się bólu; człowiek zawsze się budzi, zanim zacznie się prawdziwe cierpienie. ~ Stephen King - Zaczekaj tu. - z nieopisanym wyrazem twarzy, kulejąc na prawą nogę, brunet wrócił do swojej posiadłości. Michelle nerwowo szukała chusteczek w kieszeniach spodni. Łzy płynęły po jej policzkach za każdym razem, gdy w jej głowie pojawiała się myśl o Jimim. W ciągu trzech minut Lemmy znów zjawił się przed jej obliczem. - Weź to. - wręczył jej niezbyt dużą białą paczkę do ręki. - Weź to i nie waż się tego kiedykolwiek oddawać. Niech to będzie moje... odpuszczenie grzechów.  Dobrze wiedziała co jest w środku. Jeszcze lepiej wiedziała z czego chciał by go rozgrzeszyła. Nie oponowała. Szepnęła tylko dziękuję i odwróciła się w stronę bramy. Znów próbowała się skupić na żwirze chrupiącym pod jej stopami, tylko tak mogła spokojnie wsiąść na motocykl i nie oszaleć. Schowała obie paczki i
Więcej »