Rozdział 111. What about love?

"Spróbuj zapalić maleńką świeczkę zamiast przeklinać ciemność."

              Piekielnie zdenerwowana wsiadłam do taksówki i podałam nazwę hotelu. W mgnieniu oka zwolniłam opiekunkę i napuściłam Jimiemu wody do wielkiej wanny. Mały grzecznie poprosił żebym sobie poszła, więc tak też zrobiłam. Wsłuchiwałam się w odgłosy wodnej bitwy dwóch dinozaurów.

- Psz! Pif! Paf! - Mroczny śmiech. - Giń kreaturo! - Uśmiechnęłam się pod nosem, czekając aż mały zawoła mnie żeby wyciągnąć go z przestygniętej wody. Zdjęłam buty na wysokim obcasie i zauważyłam, że flek jest dość zużyty. Drogie pantofle odsunęłam na bok i z ulgą położyłam się na miękkim łóżku. Rozpoczęłam walkę z ciężkimi powiekami, czułam się strasznie senna. - Mamo! - Zerwałam się z miejsca i nagle zrobiło mi się czarno przed oczami. Energicznie potrzepałam głową na boki i weszłam do łazienki. W myślach już liczyłam owieczki, marząc o szybkim zaśnięciu. Mały sam założył kraciastą piżamkę i z iście indiańskim okrzykiem wbiegł do pokoju. Wskoczył na łóżko, kiedy odrzucałam kołdrę na bok. Bez słowa wtulił się w moją klatkę piersiową, mocno obejmując rączkami w talii.

- Ładnie pachniesz - powiedział, delikatnie zwalniając uścisk.

- W takim razie twój tatuś ma dobry gust - mruknęłam, po czym uśmiech spełzł mi z twarzy. Mały, nie za bardzo wiedząc co robić, odwrócił się do tyłu, by po chwili z wielką mocą rzucić we mnie poduszką.

- Ała! A masz! - Kontratakowałam. Przez dłuższą chwilę chichocząc, prowadziliśmy wojnę na poduszki. - No, chodź tu, ty Indiana Jonesie.

Akurat przypomniał mi się ten nieustraszony bohater.

- Kto?

- Nie znasz historii Indiana Jonesa? - udałam ogromne zdziwienie, lekko wytrzeszczając oczy. Mały potrzepał niedługimi loczkami, a ja zaproponowałam żeby usiadł obok. Przytulony do mojego boku uważnie słuchał opowieści o znanym poszukiwaczu. W połowie mniej ciekawego fragmentu po prostu zasnął. Wcześniej kazał mi obiecać, że następnego dnia obejrzymy wszystkie trzy części Indiany Jonesa. Położyłam go na jednoosobowym łóżku przy oknie i szczelnie otuliłam kołderką. Cmoknęłam malca w czubek główki. Wzięłam w końcu ten upragniony prysznic. Nie wybrałam wanny w obawie przed zaśnięciem. Zrzuciłam z siebie wszystkie niewygodne ciuchy i wskoczyłam pod strumień ciepłej wody. Najbardziej dręczyło mnie pytanie czemu właśnie nie jestem w drodze dokądkolwiek, byle dalej od Hudsona. Nie zdążyłam wymyślić sensownej odpowiedzi, bo drzwi do łazienki rozpaczliwie zaskrzypiały.

- Jimi? Nie śpisz jeszcze? - zapytałam speszona. Nikt nie odpowiedział, więc wychyliłam głowę za purpurową zasłonę. Łobuzerski uśmiech na twarzy Slasha mógł oznaczać tylko jedno. Zmierzyłam go wzrokiem od góry do dołu i postanowiłam jak najszybciej wyjść z łazienki. Sięgnęłam po ręcznik i niedbale owinęłam ociekające wodą ciało.

- Już mówiłem, że dzisiaj się zabawimy... - mruknął, odpinając czarne jeansy.

- Jimi śpi za drzwiami – powiedziałam pod nosem, ale Slash puścił to mimo uszu. Próbowałam jak najszybciej zapiąć seledynową górę od piżamy, lecz dłonie Hudsona natychmiast zabrały się za odpinanie białych guzików. – Jestem zmęczona... - Obróciłam się twarzą do pijanego Mulata i na moment zatrzymałam jego ruchy.

- Zaraz się zrelaksujesz – wyszeptał i zaczął delikatnie całować moją szyję. Dokończył rozpinanie koszuli i luźno zsunął ją z moich rąk. Spuściłam głowę i lekko zmarszczyłam brwi. Nagle Saul uniósł mój podbródek nieco wyżej. Delikatnie musnął moje usta i zatrzymał dłonie na pośladkach. Podniósł mnie do góry i oparł o lodowatą ścianę pod prysznicem. Mocny strumień wody uderzał w nasze ciała. Zachłysnęłam się powietrzem, kiedy Saul wszedł we mnie znienacka i mocnymi pchnięciami wywoływał nieprzyjemne dreszcze.

- Przestań. Proszę. – Nie zareagował. Wpił się w moje usta i doszedł po raz kolejny, nie zwracając na mnie uwagi. Dopiero za trzecim razem zwolnił i pozwolił mi na odrobinę przyjemności.

- Chciałbym się umyć. Zaczekaj na mnie w łóżku, dobrze? – Kropelki wody zmieszały się z moimi łzami. Odwróciwszy się, założyłam piżamę. Po cichu wślizgnęłam się pod kołdrę i mocno zacisnęłam powieki. 

              Rano Slash zniknął bez wieści. Podczas śniadania do mnie i Jimiego dosiadła się Sharon. Z miejsca zaczęła wypominać mi wydarzenia z imprezy. Spuściłam głowę i wytrwale słuchałam jej zarzutów.

- Z nim tak nie można, przecież niczego ci nie zrobił, no zastanów się dziewczyno! - mówiła uniesionym tonem, żywo gestykulując. Jimi spokojnie jadł, starając się nie wsłuchiwać w rozmowę, a raczej monolog Sharon. - Do niektórych ludzi trzeba podchodzić inaczej - dodała spokojniej, zaraz potem uśmiechnęła się pocieszająco. - Nie martw się, początki zawsze są trudne. - Ciepła dłoń spoczęła na moim kolanie. Lekko uniosłam głowę. Przy stoliku po przeciwnej stronie sali siedział Hudson, Osbourne, Kilmister i jego manager, Ethan.

- Przeproszę go... - westchnęłam zrezygnowana i ruszyłam w kierunku roześmianego towarzystwa.

- Mogę przeszkodzić? - mruknęłam, niepewnie patrząc na najstarszego muzyka z całej bandy. Zauważyłam, że Slash lekko uśmiechnął się pod nosem. - Ja chciałam pana przeprosić. To był taki odruch... - wcale nie miałam ochoty płaszczyć się przed wielką gwiazdą, jednak gdybym tego nie zrobiła, Hudson sam kazałby mi spakować manatki, powiedzieć papa Jimiemu i wyjechać w siną dal. Po radośnie przyjętych przeprosinach wcale nie było miło. Przez pół godziny siedziałam na kolanach nieprzewidywalnego basisty i zerkałam w stronę milczącego Saula. Wzrokiem błagałam żeby to przerwał, ale on małymi łyczkami sączył sok pomarańczowy i nie zamierzał niczego przerywać.

- Mamo! Chodźmy na spacer.

Szczerze się uśmiechnęłam i w ułamku sekundy zerwałam się z miejsca. Z radością złapałam malca za rękę i nie oglądając się za siebie, popędziliśmy na zewnątrz.

Slash

5 sierpnia, 1996r. Donington, Anglia.

              - Jak to jeden pokój?! Zarezerwowaliśmy dwa, rozumie pani? Dwa! - Nie dawałem za wygraną. Już kilka razy dałem się wkopać w spanie z małym w jednym pomieszczeniu.

- Proszę się uspokoić. Nie ma więcej wolnych pokoi - odparła spokojnie, przeglądając gruby segregator wypełniony po brzegi różnymi pierdołami.

- Kurwa - burknąłem pod nosem, obróciwszy się ze zdenerwowania wokół własnej osi. - A apartament?

- Tylko prezydencki - odparła obojętnie, nie podnosząc wzroku znad papierów. Wyciągnąłem otwartą dłoń nieco do przodu. - Klucz.

- Zwariowałeś...? - wyszeptała Chelle.

- Nie mam zamiaru kolejny raz gnieździć się w pokoju z dzieciakiem - warknąłem. Wystarczyło jedno pstryknięcie palcami, a obsługa już zabierała nasze walizki do windy. Jimi spał w ramionach brunetki. Kilku fotoreporterów próbowało dostać się do środka gmachu, więc gdy przechodziliśmy obok wielkich okien, czule objąłem Chelle ramieniem. W windzie panowała krępująca cisza, której nawet ja nie śmiałem przerwać.

              Z samego rana poszedłem na spotkanie z Ozzym i Lemmym.

- A ty coś taki zmarnowany? - zapytał Osbourne, patrząc na mnie znad okularów z iście ojcowską troską.

- Pewnie jego wojowniczka była niemiła... - mruknął leczący lekkiego kaca Kilmister. Zaśmiałem się pod nosem, lecz zaraz moja twarz powróciła do poważnego wyrazu.

- Ostatnio nie jest najlepiej... - mruknąłem pod nosem.

- Pierdolę, nie będę tego słuchał, bo się porzygam. - Lemmy wstał z kanapy. - Powodzenia chłopie. - Poklepał mnie po ramieniu i poczłapał w stronę wyjścia.

- On nigdy się nie ustatkuje - powiedział Ozzy i za jednym razem wychylił całego drinka i kontynuował.

- No to opowiadaj, z czym macie problem?

- Właściwie to ze wszystkim, ale najgorzej jest kiedy Chelle znajduje jakieś prochy - wyznałem otwarcie. Ozzy uważnie słuchał, podpierając brodę na splecionych palcach.

- Pewnie o seksie też możesz wtedy zapomnieć, co? - Zmarszczyłem czoło i popatrzyłem w pełne zrozumienia oblicze wokalisty. - Mam na to sposób: musisz być miły.

- Ta... I to wszystko? - zapytałem niepewnie, a on skinął głową.

- Michelle jeszcze śpi? - spytał po chwili.

- Prawdopodobnie.

- Kiedy ostatnio brałeś?

- Wczoraj.

- No to idź do niej i zrób jak ci mówię - wygonił mnie ruchem ręki.

- I co mam jej niby powiedzieć? - Osbourne patrzył na mnie jak na idiotę.

- Rozmów mu się zachciało... - zarechotał - Zrób jej dobrze, to się odwdzięczy. - Uśmiechnąłem się na jego słowa i pędem rzuciłem się w stronę windy, której drzwi właśnie się otwierały. Przed wejściem do pokoju powąchałem koszulkę. Nie śmierdziała, a nawet nie była zbytnio przesiąknięta dymem, więc śmiało przekręciłem klamkę i wszedłem do środka. Przechodząc przez salon, przypominałem sobie jej jęki, te ciche jak i te głośniejsze. Miałem ochotę wyobracać ją na wszelkie możliwe sposoby, ale z tym trzeba było jeszcze poczekać. Lekko uchyliłem drzwi i upewniłem się, że brunetka jeszcze śpi. Zamknąłem za sobą brązowe skrzydła i po cichu zdjąłem buty. Opuszkami palców musnąłem odsłonięte udo Chelle. Rozochocony oblizałem wargi, obserwując jak na jej rękach pojawia się gęsia skórka. Zerkając na twarz brunetki, zabrałem się do roboty. Składałem delikatne pocałunki na jej udzie i czekałem aż się obudzi. Kilka głębszych westchnięć z jej strony wystarczyło, żebym bez wahania zsunął dolną część jej bielizny kobiety. Jęknąłem pod nosem, zbliżając jednocześnie usta do rozpalonego ciała. Fale gorąca z coraz większą częstotliwością oblewały moje wnętrze. Michelle kilka razy głośno przeklęła, przez co jeszcze bardziej mnie podniecała. Leżałem już na plecach, a moja wojowniczka robiła to, w czym naprawdę była dobra. Poruszała biodrami, żarliwie mnie całując. Na końcu przykryłem nasze ciała cienką kołdrą i pozwoliłem Chelle wtulić się w moją klatę. Nagle drzwi do sypialni otworzyły się, a w progu stanęła sprzątaczka. Szeroko otworzyła oczy i zamarła.

- To może ja przyjdę później.

Uśmiech satysfakcji na twarzy Chelle był wart więcej niż wszystkie wspólne orgazmy razem wzięte. - I na zdrowie, jak to mówią, kto rano pieprzy ten ma dzień lepszy. 

Pokojówka zniknęła, a Michelle wybuchnęła głośnym śmiechem. Uciszyłem ją łagodnym pocałunkiem, a pod prysznicem. No cóż, wszystko można sobie wyobrazić.

Sharon

              - Rozmawiałem z kudłatym o jego żonie i wiesz co mi powiedział? - zapytał Ozzy, kiedy malowałam usta czerwoną szminką. - Że ona coraz rzadziej ma ochotę na seks - dodał, angażując się w rozczesywanie posklejanych kłaków.

- I co mu doradziłeś? - spytałam, zamykając szminkę w kosmetyczce. Osbourne uśmiechnął się zadziornie i zaszedłszy mnie od tyłu, pewnym ruchem objął na wysokości talii.

- A jak myślisz?

- Głupek.

Potarmosiłam jego włosy i uśmiechnęłam się.

- Kurwa! Dopiero co się uczesałem! - wrzasnął, a ja klepnęłam go w pośladek i popędziłam do jadalni na piętrze. Już w progu zauważyłam miziającą się przy stoliku parkę. Po wielu prośbach i groźbach udało mi się ich rozdzielić. Wraz z Jimim zdołałam zaciągnąć Michelle na zakupy.

- Rano wyglądałaś na szczęśliwszą... - mruknęłam niby od niechcenia, oglądając torebki na wystawie Louis Vuitton. Kątem oka wyłapałam uśmieszek na twarzy Chelle, więc kontynuowałam. - Twój kochaś w końcu się postarał, co? - Urocza brunetka zasłoniła uszy małemu kawalerowi i wywróciła o czami, mówiąc

- Tak, wiem, miałaś rację, łóżko wszystko zmienia. - Uśmiechnęłam się z satysfakcją i w końcu wybrałam idealną torbę. Ostatnim sklepem jaki odwiedziłyśmy był salon damskiej bielizny. Jimi z chęcią pokazał wzór, który najbardziej mu się podoba.

- Masz świetny gust, cwaniaczku! - powiedziałam, z uznaniem patrząc na seksowną panterkę.

Michelle

              Wróciłam do pokoju i zdjęłam najwygodniejsze w świecie trampki. Maszerując z Jimim przez cały apartament, przed wejściem do sypialni natknęliśmy się na wielki kosz kolorowych kwiatów. Niepewnie podeszłam bliżej. Moje nozdrza łapczywie zasysały słodki zapach róż, a oczy szukały tajemniczego liściku, który zwykle był dołączany do tego typu rzeczy.

- Tu jest! - Jimi z zaciekawieniem wpatrywał się w kopertę, szukając zaklejonej krawędzi. Wyciągnął poskładaną karteczkę z kremowego papieru i podał mi, zrezygnowawszy z przeczytania jej zawartości. - Mamusiu, nauczysz mnie czytać? - spytał po chwili nieśmiało. Z uśmiechem skinęłam głową. Karteczka zawierała tylko krótką informację dotyczącą cennej zawartości koperty. Mały z zainteresowaniem przyglądał się złotej karcie płatniczej.

- Chyba czekają nas kolejne zakupy... - westchnęłam, głaskając malca po rozczochranej czuprynie.

              Od luksusowego pobytu w Donington wymagania Hudsona odnośnie hotelu przeniosły się w zupełnie inny wymiar. Wcale nie czułam się dobrze w gronie najbardziej zamożnych. Nie podobało mi się to, lecz jako zdesperowana kobieta musiałam udawać elegancką damę z bogatej rodziny. Tylko podczas snu mogłam nie nosić kosztownych sukienek, butów na wysokim obcasie i wielkich kapeluszy ograniczających widoczność. Ale to nie miało znaczenia. Slash nie był w stanie wytrzymać bez prochów, mimo że Ozzy nauczył go doskonale się maskować. Jimi coraz rzadziej pytał o Rogera, Kate nie zadzwoniła ani razu, nie miałam już po co wracać do Los Angeles. Nie miałam też odwagi wykręcić numeru i porozmawiać z panią Rose jak za dawnych czasów. Sharon była znakomitym doradcą, razem z Osbournem próbowali naprawić małżeństwo moje i Slasha. Niestety coraz częściej przekonywałam się, że nie ma czego ratować.

              Szybko straciłam ochotę na wszelkie zakupy w najdroższych alejach wielkich miast. Wraz z Hudsonem zwyczajnie udawaliśmy, że jest dobrze. Nie rozmawialiśmy poza wszelkimi bankietami, imprezami, czy zwykłymi spotkaniami z ludźmi. W głębi serca miłość, którą kiedyś go darzyłam, była zastępowana przez coraz większą nienawiść. Wciąż kochałam Saula i starałam się stworzyć w miarę normalną rodzinę Jimiemu, ale uczucia brały czasem górę.

              Gdy mały smacznie spał w swoim pokoju, chodziłam po najwyższym piętrze ogromnego hotelu. Przyglądając się bogatemu wystrojowi wnętrza. Czułam się tam zupełnie obco. Nawet najdrobniejsze pierdółki były wystawne, piękne i zapewne kosztowały majątek. Bałam się dotykać delikatnych konstrukcji, dlatego ostrożnie usiadłam na miękkiej kanapie i wyciągnęłam walkmana z torebki. Czarne słuchawki nałożyłam na uszy i przymknęłam powieki przy smutnych dźwiękach gitary. Później próbowałam poprawić sobie humor czymś weselszym, jednak wcale nie było to takie proste.

- Czego słuchasz? - nagle Slash znalazł się tuż obok mnie i przysunął twarz bliżej, żeby cokolwiek usłyszeć.  - Sweet Child... - nie dokończył. Gwałtownie szarpnął za cienkie sznureczki i zaczął krzyczeć. - Nie będziesz słuchać tego gówna! Zapomnij o tym pierdolonym zespole, do cholery! - Na początku nie chciałam oddać urządzenia, jednak po chwili wyciągnął kasetę ze środka i rozerwał brązową tasiemkę.

- Przestań! No przestań, słyszysz?! - krzyknęłam, zrywając się z kanapy. Myślałam, że na tym się skończy, jednak on bez wahania roztrzaskał cały odtwarzacz na podłodze. Odłamki szarego plastiku zazgrzytały pod trampkami Mulata.

- Jest tyle innych zespołów, a ty musiałaś wybrać akurat TEN?! - krzyknął, bezradnie rozkładając przed sobą ręce.

- Dupek - powiedziałam pod nosem. Slash przyglądał mi się uważnie i z niedowierzaniem mrugał powiekami. Nerwowym krokiem ruszyłam w stronę drzwi. Nie oglądając się za siebie, mocno trzasnęłam drzwiami.

              Zaraz po powrocie do apartamentu wtargnęłam do sypialni. Hudson spał wyciągnięty na całym łóżku i cicho pochrapywał przez sen. Wzięłam długi, odprężający prysznic, po czym zepchnęłam Hudsona na jego połowę wielkiego łoża.

10 sierpnia, 1996r. Marseille, Francja.

              Stylista zaproszony przez Hudsona przyjechał z całą ekipą asystentów, którzy od progu zaczęli ubierać mnie w stroje najlepszych projektantów, dobierać kosmetyki i sposób uczesania. Za sobą targali mnóstwo oryginalnych pudełek ze sklepów.

              - Nie ciągnij mnie za włosy, kretynie! - krzyknęłam, nie mogąc dłużej znieść szarpania we wszystkie strony.

- Przepraszam, madame - mruknął blondyn z francuskim akcentem i powrócił do układania moich włosów.

- Masz szlugi? - zapytałam, zerkając w stronę strojącego gitarę Mulata.

- Jasne.

W mgnieniu oka przykucnął naprzeciwko i wpatrując się w mój biust, wyciągnął z kieszeni paczkę Marlboro. Odchrząknęłam pod nosem i wyciągnęłam jednego papierosa.

- A masz ogień? - Przed moim nosem jednocześnie zapaliły się trzy płomyczki. Saul z szerokim uśmiechem zapalił fajkę swoją zapalniczką i powrócił na miejsce.

               Przez kolejne kilkanaście minut zastanawialiśmy się nad wyborem sukienki. Po odrzuceniu siedemnastu, zostały tylko dwie.

- Przymierz obie - zaproponował Saul, a ja niezbyt chętnie podreptałam za drewniany parawan. Najpierw zaprezentowałam się w długiej, ciemnofioletowej kreacji z dużym dekoltem, następnie przyszła kolej na małą czarną.

- Czarna, ale zdejmij stanik - Saul, stanowczy jak nigdy, nie dawał za wygraną. - Proszę - podkreślił z grobową miną. Nie podobało mi się to, lecz nie zdobyłam się na odwagę, by zaprotestować.

12 minut przed rozpoczęciem koncertu...

              Starałam się nie spuszczać Hudsona z oczu, jednak spotkaliśmy się dopiero przed wyjściem chłopaków na scenę.

- Denerwujesz się? - zapytałam poprawiając kołnierz czarnej ramoneski.

- Tylko trochę. 

Unikał mojego wzroku.

- Wziąłeś? - spytałam półszeptem, Slash wywrócił oczami, szukając spokoju na czarnym niebie.

- Tylko trochę.

Uśmiechnął się zadziornie i ułożył dłonie na wysokości moich bioder. Natychmiast odepchnęłam go w tył i ruszyłam przed siebie. - No daj spokój...! - jęknął zrezygnowany, kiedy przechodziłam obok brzęczącego automatu z colą. Po drugiej stronie stała Caroline i Myles. Blondynka zawijała na swoim palcu jego włosy, a on cicho podśpiewywał pod nosem. - Michelle! - krzyknął znudzony Slash, a ja na koniec pokazałam mu środkowy palec. Tak cholernie zazdrościłam parce po lewej, że miałam wielką ochotę rzucić w te zakochane papużki moją ulubioną parą pantofli od Prady. Ciocia Sharon zaopiekowała się Jimim, więc miałam cały wieczór tylko dla siebie.

W opiętej sukience zasiadłam na drewnianym krześle przy okrągłym stoliku nakrytym gładkim obrusem i w blasku świec przywołałam do siebie kelnera.

- Czym mogę służyć, madame?  - zapytał z ogromną uprzejmością, nawet nie ośmielając się popatrzeć mi w oczy.

- Poproszę Château Le Rale, na rachunek pana Hudsona - odparłam, uśmiechając się z finezją. Brunet skiną głową i odszedł z gracją. Po krótkiej chwili subtelnym ruchem nalał czerwonego wina do mojego kieliszka; wina, o którym kiedyś mogłam tylko przeczytać w gazecie. - Butelka niech zostanie - dodałam, zabierając ją ze srebrnej tacy i stawiając przed sobą. Na wypolerowanym szkle pozostał odcisk jasnej szminki. Przymknęłam powieki, smakując tego wyjątkowego trunku. Po kilku kieliszkach chciałam o wszystkim zapomnieć. Nie zwracałam już uwagi na misterną konsystencję, drugą butelkę opróżniałam niczym sok owocowy. Ledwo powstrzymałam się przed piciem prosto z butelki. Kiedy czerwone Château się skończyło, zamówiłam kolejne, tym razem droższe, białe Château d'Yquem. Mimo niezbyt dobrego samopoczucia, zdołałam odróżnić te dwa zupełnie inne smaki.

- Już wystarczy... - mruknęłam, próbując wstać od stołu. Przystojny brunet odsunął krzesło i podał dłoń, kiedy wstawałam. Starając się utrzymać równowagę, dzielnym krokiem ruszyłam do drzwi restauracji. Zaśmiałam się pod nosem, zauważywszy palącego przed hotelem Hudsona. Nie czułam się zbyt pewnie na własnych nogach, ale w tamtym momencie było mi wszystko jedno. Chwiejnym krokiem pokonałam szeroki taras.

- Michelle? - zdziwienie, a zarazem zadowolenie w jego głosie nieco mnie rozbawiło.

- Tak, najdroższy? - spytałam, słodko się uśmiechając.

 - Jesteś pijana. Coś ty ze sobą zrobiła? - mruknął, udając troskliwego męża.

- Wiem, że chcesz mnie tylko przelecieć - zaśmiałam się, obdarowując go soczystym całusem w policzek.

- Cicho - syknął, gdy akurat przechodziliśmy obok jakieś eleganckiej pary.

- Dlaczego cicho? Porozmawiajmy! - mówiłam kilka tonów głośniej, wciąż się uśmiechając. Kiedy weszliśmy do windy bez namysłu wpiłam się w kuszące usta Mulata, nie pozwalając mu na odepchnięcie mnie. Na początku zszokowany Saul chciał się odsunąć, lecz gdy dłońmi wyczułam jego rozochoconą męskość nie miał nic przeciwko moim pieszczotom. Wtedy przestali go obchodzić ludzie w niewielkiej windzie i na ich oczach pozwolił sobie na namiętne pocałunki i dotykanie się w różnych miejscach. Wtargnęliśmy do pokoju i oszczędzając światło, przetoczyliśmy się przez salon.

- Zaczekaj, kupiłam coś fajnego.

Puściłam mu oczko i ostrożnie zamknęłam się w łazience. Szybko przebrałam się w panterkę i czarne pończochy, na koniec założyłam czarne szpilki. Spojrzawszy w lustro, zaśmiałam się pod nosem. Słodkim błyszczykiem musnęłam usta i lekko chwiejnym krokiem podeszłam do drzwi, przekręciłam klucz i delikatnie pchnęłam je w przód. Szybko chwyciłam perfumy i przed samym wyjściem odrobina słodyczy spoczęła na mojej skórze. Wychodząc z łazienki, zauważyłam mężczyznę w samych bokserkach, który nalewał sobie Danielsa do szklanki z lodem. Słysząc kroki, odwrócił się w moim kierunku i po omacku odstawił trunek na poprzednie miejsce.

- Mogę spytać czym się tak upiłaś? - zapytał, a ja obdarowałam go niewinnym uśmiechem. Ruszyłam w kierunku łóżka i na czworakach zbliżyłam się do podnieconego Mulata.

- Zobaczysz, gdy dostaniesz rachunek - wyszeptałam, przejeżdżając językiem po jego policzku. Hudson chciał przenieść się na górę, ale zrezygnował.

- Ile wzięłabyś za noc? - zapytał, a ja nieco się zdekoncentrowałam.

- Pewnie dużo, ale teraz myśl o czymś innym - wymamrotałam, dotykając go tak jak lubił.

- Zrób to ustami - wyszeptał, kiedy jego męskość pokaźnie urosła. Nagle cały alkohol przestał przyćmiewać mój umysł, niestety tylko na moment. Z zadziornym uśmieszkiem pocałowałam go w usta i poprzez szyję, tors oraz lekko wyrzeźbiony brzuch dotarłam do celu...

***