Rozdział 70. I was born to love you.

Rozdział dedykuję Mai Bartosiewicz, Ninde, tak w podziękowaniu (Ty już tam wiesz za co xD), Magdzie, (Nie)Zboczonej, Bad-Apple, Lise-Lotte i Werze, bo właściwie dzięki ich komentarzom miałam motywację do pisania nowego rozdziału, bardziej pozytywnego xD.

***

Michelle

                 Rano obudziłam się w objęciach mojego mężczyzny. Slash delikatnie gładził mnie po policzku i uśmiechał się szczerze.

-Dzień dobry...- wyszeptał mi do ucha i lekko musnął moje usta. Odwzajemniłam pocałunek i przyciągnęłam go bliżej, obejmując rękoma za szyję. W momencie kiedy Slash znalazł się nade mną do pokoju weszła Kate. Natychmiast się od siebie oderwaliśmy i szczelniej okryliśmy się kołdrą. Kate wpatrywała się w nas z szeroko otwartymi oczami rozdziawioną buzią.

-Przepraszam...ale...ekhm...na dole czekają wasi przyjaciele, chcą obgadać sprawy powrotu.- powiedziała, błądząc wzrokiem po ścianach.

-Jasne, zaraz zejdziemy.- odpowiedziałam pośpiesznie i uśmiechnęłam się do zmieszanej brunetki. Kiedy Kate wyszła z pokoju i zamknęła drzwi, oboje wstaliśmy na równe nogi i zaczęliśmy się ubierać.

-Pożycz mi koszulkę...- powiedziałam błagalnym tonem, a Slash zaśmiał się uroczo i rzucił w moją stronę duży, szary t-shirt z Led Zeppelin. -Dzięki.- mruknęłam pod nosem i szybko założyłam jeszcze spodnie. Cmoknęłam Saula w usta i wyszliśmy z pokoju. W salonie czekali już Gunsi. Po krótkiej części oficjalnego witania, zaczęliśmy luźno rozmawiać. Nagle atmosfera zrobiła się strasznie sztywna. Wszyscy milczeli i rozglądali się po twarzach innych. Tylko Duff siedział trochę podłamany...ups!

-Duff...bo my musimy pogadać...znaczy...chodzi o twoją...byłą żonę.- zaczął Slash. To prawdopodobnie telepatia. Chyba nikt nie powiedział blondynowi o Megan. Właściwie nikt po za mną i Slashem nie wiedział... Wstałam z kanapy, a zaraz po mnie Slash, daliśmy Duffowi znak, żeby poszedł za nami. Zastanawiałam się jak mamy mu powiedzieć, że osoba, z którą niedawno żył pod jednym dachem nie żyje, a do tego jest, prawdopodobnie naumyślnym, sprawcą wypadku. Wyszliśmy na dwór i zajęliśmy miejsca przy drewnianym stole. Slash usiadł obok mnie, a Duff naprzeciwko naszej dwójki.

-Co jest?- zapytał Saul, patrząc na zmarnowaną twarz blondyna.

-Nic tylko...- ciężko westchnął -Dzisiaj w nocy...no ta pierdolona Megan mi się śniła i tak jakoś...dziwnie się czuję?- wyznał, niepewnie mierząc nas wzrokiem. -Niee...Nie wiem...kurwa.- uderzył czołem o drewniany stół i podparł głowę na rękach. -A wy co chcecie mi powiedzieć?- zapytał siadając prosto. Slash spojrzał na mnie, a następnie na basistę

-Megan nie żyje.- powiedział szybko i chyba przestał oddychać.

-Co?- zapytał spokojnym głosem. A na jego twarzy pojawiło się zakłopotanie. Kiedy wstał, odruchowo ścisnęłam dłoń Slasha. Mulat spojrzał na mnie zdezorientowany. McKagan przeszedł kilka kroków i zatrzymał się gwałtownie.

-Skąd wiecie?- zapytał jakby z...radością? Tak, to chyba była radość. Wtedy opowiedzieliśmy mu całą historię, której było niemało. -Kurwa...wreszcie nie będę musiał starać się o rozwód! Nawet mogę wziąć ślub kościelny...- zaczął i nagle urwał. Z rozanielonym uśmiechem zerwał się z miejsca. Stopą zahaczył o jedną z wystających desek ławki i całą swoją długością runął na dawno niekoszony trawnik. -Nic mi nie jest!- oznajmił, podnosząc się gwałtownie i pobiegł dalej, kulejąc na prawą nogę. Pobiegliśmy za nim. Kiedy tylko przekroczyliśmy próg salonu, ujrzeliśmy Duffa namiętnie całującego Lizzy. Brunetka chyba była nieźle zszokowana, ale z zaangażowaniem oddawała każdy pocałunek. Stradlin zacieszał bardziej niż Steven i to nas odciągnęło od całującej się parki.

-Izzy...co jarałeś?- zapytał Slash, kładąc dłoń na ramieniu przyjaciela.

-A pierdolisz od rzeczy...będę podwójnym ojcem!- krzyknął na cały dom, a wszyscy zamarli.

-Stradlin...ale tak z dwoma naraz? Letty się zgodziła na trójkącik?- zapytał Rose, całkiem poważnym tonem.

-Nie kurwa! Bliźniaki!- krzyknął uradowany i musnął usta swojej brunetki. Dopiero kiedy wszyscy zaczęli gratulować Stradlinom, na mojej twarzy pojawił się szczery uśmiech....

                Dokładnie o 14:30 wyjechaliśmy z Kansas, żegnając się z Kate, która swoją drogą odnalazła chyba drugą połówkę. Tak, o sierżancie Harrelsonie tutaj myślę. Umówili się na kolację, ale co z tego wyniknie? Tego nikt nie wie. Starałam się jak najczęściej uśmiechać. Nie było łatwo, ale po jakimś czasie, kiedy emocje ochłoną, wszystko wróci do normy. Gunsi, wraz ze swoimi kobietami, polecieli samolotem, a my musieliśmy się tłuc przez pół kraju Challenger'em. Nie narzekałam, bo na prawdę lubiłam jazdę samochodem. Nie zatrzymywaliśmy się na noc w motelu, więc w ciągu niecałej doby wróciliśmy do LA. Przez pierwszy tydzień nieudolnie ukrywałam mój smutek. Slash był przy mnie cały czas, olał nawet próby, na szczęście Axl to zrozumiał i nie robił nikomu wyrzutów. Czas leczy rany - to jak najbardziej prawda. Z dnia na dzień było i jest coraz lepiej. Wracam do normalnego życia i nie wylewam morza łez każdej nocy. Postanowiłam wrócić na 3 miesiące do pracy, bo inaczej zwariuję od tego siedzenia w domu. Gunsi weszli do studia, więc mojego Mulata nie było w domu od rana, przynajmniej do południa. Zdarzały się dni, kiedy spotykaliśmy się dopiero wieczorem i nadrabialiśmy...zaległości w łóżku. Czasem udało nam się spędzić kilka godzin razem, zanim wyszłam do pracy na 14:00. Rano Slash wstałam wcześnie, (czyt. 9:00) a nie chciał mnie budzić. Często czułam jak całuje mój brzuch przed wyjściem, ale byłam pogrążona w półśnie. Nie narzekaliśmy, w końcu trzeba jakoś zarobić na przyszłość. Jedynym dniem, który oboje mięliśmy wolny była niedziela. Tak jak dziś, wylegiwaliśmy się przy basenie...

-Mały Jimi będzie wielkim gitaźiśtą jak dolośnie, plawda?- mówił Slash, leżąc tuż obok mnie i głaszcząc mój okrąglutki brzuszek. W 6-tym miesiącu było nadzwyczaj dobrze. Mdłości już dawno ustały, teraz tylko mogłam cieszyć się z przyszłego macierzyństwa. Slash wręcz świrował na punkcie małego. Kupował miniaturki gitar, małe ciuszki z nadrukami zespołów i mnóstwo zabawek. Ja kupowałam bardziej praktyczne rzeczy i na pewno nie w hurtowych ilościach.

-Nie jest ci za gorąco? Chodźmy może do cienia?- powiedział Saul, tym swoim troskliwym głosem i pociągnął mnie za rękę w stronę huśtawki pod drzewem. Nie chciało mi się już sprzeciwiać, więc po prostu wstałam, nie obyło się bez pomocy Slasha, która wcale nie była mi jeszcze potrzebna. Zajęliśmy miejsce na huśtawce, ale doszłam do wniosku, że mi niewygodnie, więc położyłam głowę na kolanach mojego gitarzysty i pozwoliłam mu pobawić się włosami. Patrzył mi w oczy i wplatał palce pomiędzy brązowe kosmyki.

-Zjadłabym...agrest!- powiedziałam rozmarzonym i błyskotliwym tonem. Slash zaśmiał się kręcąc z niedowierzaniem głową i powoli wstał ze swojego miejsca.

-Boże dlaczego ja się tak daję wykorzystywać?!- powiedział głośno i wyrzucił ręce w górę. Zaśmiałam się szyderczo i usiadłam na miękkiej poduszce.

-Tylko z bitą śmietaną i karmelkami!- dodałam przez śmiech i położyłam dłonie na brzuchu. Slash obrócił się tyłem i pokiwał palcem jak na małą dziewczynkę, która odgryzła głowę misiowi. Po kilku minutach usłyszałam dzwonek do drzwi, a zaraz potem głośny krzyk. Nie chciało mi się ruszać z miejsca, a po za tym Slash był bliżej. Kiedy ktoś zaczął się śmiać, a ja nie wiedziałam z czego, postanowiłam ruszyć swoje, nadal zgrabne, cztery litery i powoli przeszłam obok basenu. Kiedy tylko odsunęłam szklane drzwi, zobaczyłam Kate. Uśmiechnęła się do mnie szeroko i podeszła bliżej. Delikatnie zderzając się brzuchami, przytuliłam moją towarzyszkę, która potrafiła rozmawiać ze mną przez telefon o drugiej w nocy podczas wpierdalania lodów z cynamonem lub w jej przypadku płatków z Colą. Zachcianki ciążowe wzbudziły we mnie zupełnie nowe pomysły na kombinacje dań. Co prawda nikomu po za mną one nie smakowały. Kiedy przeniosłam wzrok na Slasha, zobaczyłam, że Axl próbuje owinąć bandażem jego wskazujący palec.

-Co się stało?!- zapytałam lekko przerażona tym widokiem

-Przez ten twój agrest i karmelki przeciąłem sobie palca!- powiedział z udawanym wyrzutem, ale zaraz głośno się roześmiał. -No dobra...bo jak Rose tak nagle zadzwonił to ja obierałem kiwi i...reszty możecie się sami domyślić.- powiedział lekko się śmiejąc, a mnie właśnie naszła ochota na kiwi z agrestem. Podeszłam do blatu i zaczęłam odwijać karmelki z papierka. Po chwili, zaraz obok mnie, stała Kate i wpieprzała agrest na zmianę z plasterkami kiwi. Zaśmiałam się widząc jej apetyt, a chłopcy wlepiali w nas swoje oczy.

-Jak one to słodko robią....- rozmarzył się Rudy, a Slash tylko mu przytaknął. Kate otworzyła usta ze zdziwienia, a ja prychnęłam pod nosem. Po chwili chłopcy przenieśli się na kanapę i zaczęli oglądać mecz. Usłyszałyśmy kawałek ich rozmowy.

-To ty pierwszy!- powiedział pod nosem Rose i szturchnął ramię Kudłacza.

-Michelle skarbie...przynieś mi piwo!- powiedział rozentuzjazmowanym tonem, a ja wytrzeszczyłam oczy, ale po chwili zaśmiałam się i odpowiedziałam

-Już niosę kochanie!- Slash wyciągnął rękę w stronę Rose'a, a ten z bólem serca widocznym na twarzy, wyciągnął 100$ z kieszeni spodni i cisnął nimi w dłoń gitarzysty. Kate zaśmiała się melodyjnie i zaczęła obierać cytrynę. Ja, wedle życzenia, wstałam i wyciągnęłam z lodówki duże piwo w butelce. Poszłam do salonu i postawiłam butelkę na zaskoczonej głowie Slasha. Mulat wziął piwo do ręki i popatrzył na mnie ze zdziwieniem.

-Nie sądziłem, że zadziała...- mruknął pod nosem, a wszyscy pozostali wybuchli głośnym śmiechem. Usiadłyśmy z Kate na fotelach, naprzeciwko siebie, wymieniając porozumiewawcze spojrzenia. Po chwili Slash usiadł na podłodze i zaczął przełączać kanały. Wtedy spojrzałam na rozłożonego na kanapie Axla, który wyglądał jak potulny baranek. Jego rude włosy opadały mu na czoło, w dłoniach ściskał poduszkę, na której opierał głowę, a oczy miał wlepione w swoją żonę próbującą oderwać skórkę od jabłka. Uroczo uśmiechał się pod nosem, unosząc przy tym jeden kącik ust do góry. Wpatrywałam się w tą sytuację, aż nagle poczułam jak znajome dłonie dotykają mojego brzucha.

-Na co masz jeszcze ochotę?- zapytał Saul szczerząc się do brzucha.

-Daj mi buzi.- powiedziałam patrząc na Slasha podwijającego moją bluzkę do góry. Mulat wyprostował się i uklęknął przede mną, wpijając się w moje usta z ogromną czułością.

-Teraz masz wszystko?- zapytał zadowolony z siebie

-Tak.- wyszczerzyłam się i cmoknęłam go w policzek. Przez kilka godzin siedzieliśmy w salonie, oglądając razem jakieś śmieszne horrory. Slash i Axl co kilka minut spełniali nasze zachcianki, ale nie narzekali. Wszystko zaczynało się układać.

-Katie masz jakieś wieści o McKaganach?- zapytałam ciekawskim tonem.

-No! Chodź to ci opowiem co Lisa powiedziała Letty!- odparła śmiejąc się pod nosem, a chłopcy pokiwali z niedowierzaniem głowami.

-Ale plotkary!- krzyknął za nami Axl, ale już nie uzyskał odpowiedzi. Wyszłyśmy na zewnątrz zakładając bluzy naszych facetów, bo zrobiło się już chłodniej.

-Dasz radę pokonać kilka stopni?- zapytałam, niepewnie spoglądając na brzuch Kate.

-Jasne.- odpowiedziała, a ja z uśmiechem pociągnęłam ją w stronę domku na drzewie. Usiadłyśmy na drewnianej ławce i przykryłyśmy się czerwonym kocem. Na niebie było już całkowicie ciemno, ale i tak nie potrzebowałyśmy światła. Księżyc delikatnie oświetlał nasze twarze.

-Podobno Duff rozmawiał z Lisą na temat założenia rodziny!- oznajmiła najświeższy news, a ja otworzyłam usta ze zdziwienia.

-Mnie mówiła niedawno, że Duff chce ją poślubić!- dodałam i mniej więcej tak wyglądał nasz wyścig, dotyczący nowości w związku McKaganów. Kiedy przez dłuższy czas milczałyśmy, zaczęłam sobie przypominać najpiękniejsze momenty w moim życiu. Po chwili usłyszałam głośny szloch Kate.

-Co się stało?- zapytałam, kładąc dłoń na jej ręce.

-Nic...wiesz...wahania nastrojów...- wyznała płacząc. Po chwili do niej dołączyłam.

-Kuźwa...przypomniał mi się mój pierwszy pocałunek, pamiętasz to?- zapytała patrząc mi w oczy, a wtedy wydałam z siebie głośniejszy szloch.

-Tak...serce w gardle, kisiel w gaciach...- zaśmiałam się przez łzy i wtedy usłyszeliśmy jak ktoś nawołuje nasze imiona. Oczywiście był to Axl i Slash. Zakryłyśmy usta dłonią, a kiedy głowa Saula wyłoniła się tuż nad drabinką, zaczęłyśmy płakać, znowu.

-Co się stało?!- zapytał przestraszony i natychmiast do mnie doskoczył, robiąc miejsce Axlowi. Rose objął swoją Kate ramieniem, a ja wtuliłam się w klatkę piersiową Slasha. Po chwili spojrzałam na Kate i jednocześnie wybuchłyśmy głośnym śmiechem. Kiedy zobaczyłyśmy zdezorientowane miny chłopaków nasze rozbawienie wręcz się podwoiło.

-Agrest!- powiedziała wesoło Kate i znowu zaczęłyśmy się śmiać, ledwo panując nad swoimi ruchami. Kiedy z tego śmiechu łzy zaczęły cisnąć się nam do oczu, trochę się opanowałyśmy.

-Wariatki...- przyznał Slash, a Axl prychnął kiwając głową na znak, że się z nim zgadza. Po kilku minutach Rose'owie postanowili wracać do domu. Pożegnaliśmy się z nimi i zostaliśmy sami.

-Spać mi się chce.- wyznałam idąc w stronę kuchni.

-Sypialnia jest na górze.- zaśmiał się Slash, a ja wystawiłam w jego stronę język i zajrzałam do lodówki. Wyciągnęłam z niej dwie truskawki i ugryzłam jedną w połowie robiąc z ust tzw. dziubek. Slash zaśmiał się pod nosem i odgryzł drugą połowę. Tak samo zrobiliśmy z drugą truskawką...trzecią...siódmą...dziesiątą, aż w końcu nie potrzebowaliśmy owoców. Siedziałam na blacie, a Slash namiętnie mnie całował. Oplotłam go w pasie nogami i już po chwili byliśmy w łazience. Saul pomógł mi zdjąć coraz ciaśniejszą koszulkę i kilka innych rzeczy. Przez kilka minut staliśmy pod prysznicem, obsypując się nawzajem pocałunkami aż w końcu Saul odważył się zrobić kolejny krok. Dopiero teraz zauważyłam, że jest aż tak podniecony, więc uśmiechnęłam się wyzywająco i już po chwili poczułam w sobie jego najczulszy skarb...

Axl

                 Katie leżała na plecach, szybko oddychając, a ja  wpatrywałem się w Rogerka, który za trzy i pół miesiąca przyjdzie na świat. Głaszcząc moją brunetkę do brzuchu, powoli dochodziłem do siebie. Nigdy w życiu bym się nie spodziewał, że zostanę ojcem! Jedno jest pewne, będę zupełnie inny niż mój zawszony ojciec. Nigdy nie uderzę, ani nie skrzywdzę mojego synka. Na wspomnienie tamtych jebanych chwil z mojego dzieciństwa, zrobiło mi się cholernie przykro, po moim policzku spłynęła jedna, wielka łza.

-Co się stało?- zapytała zaniepokojona Kate, podnosząc się na łokciach.

-Nic. Kocham Cię. Śpij już.- wyszeptałem i lekko musnąłem brzuch ustami. Okryłem nas kołdrą i rozłożyłem szeroko ramiona, żeby Kate mogła się we mnie bez problemu wtulić...