Rozdział 52. I want to hold your hand.

              Następnego dnia obudziłam się w domu we własnym łóżku, byłam ubrana w te same ciuchy co wczoraj, a to oznacza, że ktoś mnie tu przetransportował. Ten niejaki ktoś okazał się moim przyjacielem leżącym tuż obok, na szczęście w ubraniu, a mówili na niego Grimesey.

-Co do cholery?!- krzyknęłam przez co brunet spadł z łóżka, trzymając się za głowę.

-O Michelle! Wyjaśnię to, spokojnie, no więc poszliśmy w piątkę do Roxy, kiedy weszliśmy, na scenie tańczyły jakieś panienki, a jedną z nich byłaś ty. Jak tylko nas zobaczyłaś, to rzuciłaś mi się w objęcia, mówiąc coś w stylu "słonko zabierz mnie do domku", no więc się zlitowaliśmy i zamiast pić w barze, piliśmy z wami, ale spokojnie pilnowaliśmy was tak dobrze, żeby twój Slash i cała reszta się nie wkurzyli. Około trzeciej zaczynałyście tracić kontakt ze światem i musieliśmy was po kolei wnosić po schodach do sypialni. No ale że ja też byłem troszkę pijany, a ty nie chciałaś mnie wypuścić to zostałem.- powiedział jednym tchem z szerokim uśmiechem, a ja patrząc na niego coraz bardziej się rozchmurzałam. - No to może tak w długu wdzięczności przytulisz się do mnie? - zapytał, robiąc słodkie oczka. Komu jak komu, ale przytulenia Grimeseyowi się nie odmawia. Rozłożyłam szeroko ramiona i już po chwili byłam przygnieciona 80-kilogramowym ciężarem. - Aaah tak to ja bym się częściej budzić mógł...- rozmarzył się po chwili milczenia.
-Dobra, dobra wszystko fajnie, ale...o kurwa! Za kilka godzin będę mężatką!- krzyknęłam radośnie i zerwałam się z łóżka. Poczułam jak moje serce bije coraz szybciej, a w brzuchu pojawiają się motylki.  -Grimesey...mówiłeś, że druga część oddziału była w Whiskey tak? A więc...gdzie są i oni i Gunsi?- zapytałam po chwili tonem jakby coś mnie właśnie olśniło...

Slash

              O kurwa moja głowa, o kurwa moja...czemu nic nie pamiętam? Wieczór kawalerski razy 5 daje o sobie we znaki.
- Ma ktoś wodę? - usłyszałem rozpaczliwy jęk Axla dochodzący zza kanapy.
- Masz. - usłyszałem niski męski głos, to był nie kto inny jak John.
- O kurwa moja...żona! Stary za chwilę ją poślubię! - krzyknąłem z uśmiechem na twarzy i podbiegłem do Johna stojącego na środku pokoju. Wydałem z siebie jeszcze dziki okrzyk i omal nie dostałem butelką w łeb.
- Nie drzyj ryja. - tym razem to był Izzy. Machnąłem na nich ręką i dopiero w tedy zorientowałem się, że jesteśmy w jakimś hotelu.
- A my skąd się tu wzięliśmy? - moje pytanie wyprzedził całkiem trzeźwy Duff.
- To może ja wam przypomnę, otóż razem z chłopakami postanowiliśmy się zabawić w klubie, no i wchodzimy patrzymy na scenę, a tam naga tancerka wypina dupę w waszą stronę, Steven rzucał jej 100$ co 10 sekund, a ona już prawie się za niego zabrała, więc aby zapobiec katastrofie zrezygnowaliśmy z dziwek i zabraliśmy was tutaj, ale że nie chcieliście grzecznie spać, to musieliśmy tu zostać i pić razem z wami. - skwitował zgrabnie a ja uściskałem go, podnosząc do góry
- Kocham cię, stary. - dodałem, a John zaczął się śmiać. Kiedy odstawiłem go na ziemię, zadzwonił telefon. Byłem najbliżej, więc odebrałem.
- Slash? - usłyszałem wesoły głos Michelle.
- Tak skarbie? - krzyknąłem równie wesoło i usłyszałem szereg przekleństw ze strony Izzy'ego.

- Gdzie jesteście? - zapytała tym samym wesołym tonem.

- W hotelu, są tu też twoi znajomi, a wy? - zapytałem.

- My w domu z moimi kolegami z oddziału. - odpowiedziała naśladując mój ton, zaśmiałem się i wyszedłem z telefonem z pokoju, zostawiając wszystkich w środku.

- Michelle…? Wiesz, że za kilka godzin będziesz moją żoną?- zapytałem tak jakbym miał zaraz sikać ze szczęścia.

- Tak, wiem o tym, ale jak zaraz cię nie zobaczę to umrę z samotności…- powiedziała a na mojej twarzy zagościł uśmiech.

- Zaraz tam będę.- powiedziałem i rozłączyłem się. Szybko założyłem trampki i t-shirt, a następnie wybiegłem z pokoju, zostawiając za sobą tylko głośny trzask drzwi i przekleństwa Adlera skierowane w moją stronę. Biegłem co sił w nogach, wesoło podskakując i uśmiechając się do siebie jak jakiś kretyn. Potrącałem ludzi na chodniku i po raz pierwszy w życiu ich za to przepraszałem. Ten dzień naprawdę zapowiadał się jako niezwykły.

Michelle

              Gdy tylko Slash się rozłączył, rzuciłam słuchawkę na telefon i pobiegłam na górę. W mgnieniu oka przebrałam się w koszulkę z Led Zeppelin, czarne rurki i trampki. Zbiegłam po schodach, o mały włos nie zrzucając z nich Grimeseya. Chłopak nie zdążył nic powiedzieć, bo wybiegłam z domu, zostawiając otwarte drzwi. Biegłam tak szybko, jakbym zaraz miała wygrać światowe mistrzostwa w bieganiu sprintem. Kierowałam się najkrótszą trasą, prowadzącą do hotelu. Po 10 minutach bezustannego biegu, zauważyłam kudłaty łeb unoszący się w górę i w dół. Kiedy tylko nasze oczy się spotkały ruszyliśmy w swoim kierunku z jeszcze większą prędkością. Slash był cięższy więc powalił mnie na ziemię, całując tak zażarcie, że prawie nie czułam moich ust. Po krótkiej chwili zdyszani wstaliśmy z chodnika. Slash objął mnie ręką, a ja mocno się do niego przytuliłam. W takiej pozycji przeszliśmy jakiś kilometr. Po chwili postanowiliśmy wziąć taksówkę. Dojechaliśmy do domu i szczęśliwi jak nigdy wyskoczyliśmy z auta.

- No wreszcie jesteście!- krzyknęła stojąca w progu drzwi Letty obejmowana przez Izzy’ego.

- Chodźcie, musimy jechać do kościoła bo księżulo się uparł, że nie da ślubu jeśli nas wcześniej nie pozna... - powiedział zrezygnowany Stradlin. Popatrzyliśmy na siebie i jednocześnie wzruszyliśmy ramionami. Po kilku minutach przyjechały dwie taksówki, wpakowaliśmy się do nich stosunkowo szybko i pojechaliśmy do kościoła. W ciągu kilkunastu minut dojechaliśmy na miejsce. Kościół ten był inny niż wszystkie. Wykonany z jakiegoś białego materiału z zewnątrz wydawał się mały, ale kiedy tylko przekroczyliśmy jego próg nasze oczy ujrzały rzeźby i freski w stylu renesansowym. Wszystko było przyozdobione złotą lub srebrną farbą. W środku panował półmrok i było dość chłodno. Okna były wypełnione witrażami, a za ołtarzem głównym światło wpadało w taki sposób, że oślepiało każdego kto popatrzył w tamtą stronę. Na ścianach i na ołtarzu były zapalone świece, mnóstwo świec. To miejsce wydawało się magiczne, miało idealny nastrój. Wszędzie unosił się zapach lilii i białych róż. Axl i Kate mięli świetny pomysł z tym przyozdabianiem. Kiedy przeszliśmy przez środek kościoła na którym leżał długi czerwony dywan wyszedł do nas ksiądz. Wyglądał na bardzo miłego człowieka, miał czarne krótkie włosy i był chyba po 60-tce. Oczywiście był ubrany w czarną sutannę, a na szyi zawieszony miał krzyżyk.

-Niech będzie pochwalony- powiedział Stradlin a wszyscy popatrzeli na niego jak na kretyna, jednak chwilę później mu zawtórowali.

-Witajcie drogie dzieci. Pragniecie zawrzeć w dniu dzisiejszym związki małżeńskie, czy tak?- zapytał mierząc każdego z nas wzrokiem. Pokiwaliśmy twierdząco głowami i w tedy ksiądz zatrzymał się na naszej dwójce. Trzymaliśmy się za ręce a on uśmiechnął się promiennie.

-Jak mniemam każdy z was ma bierzmowanie i zdaje sobie sprawę z powagi tego sakramentu?-  ups, wiedziałam, że o czymś zapomnieliśmy. Kiedy powinniśmy iść na bierzmowanie jeszcze w Kansas, wybraliśmy pójście na piwo, a mianowicie ja, Slash i Steven. Popatrzeliśmy na siebie porozumiewawczo

-Slash? Chyba mi nie powiesz, że nie masz bierzmowania!- uniósł głos Axl.

-Proszę o spokój! To jest świątynia, a nie koncert!- wysyczał przez zęby ksiądz.

-Przepraszam.- dodał Rose i spojrzał na mnie. Uśmiechnęłam się robiąc słodkie oczka.

-Michelle...ty też? - powiedział po chwili ze zrezygnowaniem w głosie.

-Ja też nie mam bierzmowania...- przyznał ze skruchą Steven i wbił wzrok w czubki swoich białych adidasów.

-Ależ to żaden problem proszę państwa! Wystarczy, że przystąpicie do sakramentu pokuty, a następnie udzielę wam bierzmowania.- na te słowa od razu się rozchmurzyliśmy. Popatrzyłam na Rose’a przepraszająco i poszłam za księdzem, oczywiście tak samo jak cała reszta.

-Kto pierwszy na ochotnika?- zapytał wesoło księżulo wchodząc do konfesjonału.

-Ja proszę księdza!- zgłosił się odważny Adler i uklęknął przy konfesjonale. Zaczęłam się strasznie denerwować, nie wiedziałam co mam zrobić z dłońmi. Slash miał chyba to samo, bo złapał mnie po chwili za rękę i popatrzył mi w oczy.

-Michelle…a co ja mam mu powiedzieć?- zapytał szeptem, a ja myślałam, że zaraz wybuchnę śmiechem.

-Wszystko, że byłeś niegrzecznym chłopcem, że uprawiałeś seks z zabezpieczeniem...- zaczęłam a Mulat wytrzeszczył oczy.

-Mam mu opowiedzieć, jak się z tobą pieprzyłem?!- krzyknął na cały kościół i wtedy wszyscy ucichli. Duff trząsł się ze śmiechu i był cały czerwony, Letty mocno ścisnęła swoje wargi, żeby tylko nie wybuchnąć śmiechem, a Megan chichrała pod nosem. Ksiądz powrócił do spowiadania Stevena, a Axl zmierzył nas niedowierzającym wzrokiem. Po chwili szczęśliwy Adler oddalił się od konfesjonału, wstałam z miejsca i chciałam iść do tej spowiedzi, jednak na ten sam pomysł wpadł Slash. Machnął ze zrezygnowaniem ręką i przepuścił mnie. Uśmiechnęłam się triumfalnie i zaczęłam wymieniać wszystkie swoje grzechy, od ćpania, przez picie, aż do seksu. Księżulo podszedł do sprawy profesjonalnie i z grobową miną wysłuchiwał mojego monologu. Po chwili „odpuścił mi wszystkie grzechy na mocy Ojca Wszechmogącego”. Szczęśliwa odeszłam od drewnianego konfesjonału i w tedy z miejsca zerwał się Slash, dumnie idąc i kiwając przy tym głową podszedł do konfesjonału. Klęczał tam z pół godziny, aż w końcu ksiądz pozwolił mu odejść. Kilkanaście minut później wszyscy byli już po spowiedzi. Ksiądz dał nam bierzmowanie, mięliśmy wybrać sobie imiona, więc ja wybrałam Letty, Slash wybrał William, a Steven - Michael. Kiedy w końcu mogliśmy wracać do domu i zacząć przygotowania do ślubu, zatrzymał nas ksiądz

-A i jeszcze jedno! Macie oczywiście wyznaczonych świadków do ślubu, prawda?- zapytał z nadzieją w głosie, kolejna rzecz, która wyleciała nam z głowy.

-Tak, mamy świadków.- powiedział pośpiesznie Axl, a my popatrzeliśmy na niego pytająco. -Chodźcie. - dodał i skierował się do wyjścia. Milcząc wyszliśmy z kościoła.

-Ej Axl co ty pierdolisz z tymi świadkami?- zapytał Slash podchodząc do przyjaciela

-My z Kate bierzemy Johna i jego towarzyszkę, dobrze kochanie?- zapytał obejmując swoją wybrankę.

-No tak tak, świetny pomysł.- powiedziała z uśmiechem i cmoknęła Rose’a w policzek.

-Michelle...to może my weźmiemy tego Grimesiego, co?- zapytał Saul przytulając się do mnie z przodu. Po chwili głos zabrał Duff.

-Dobra ludzie, teraz jedziemy do tych takich co się zajmą naszym wyglądem, tak więc do zobaczenia na ślubie.- powiedział McKagan i przelotnie pocałował Megan w czoło, blondynka uśmiechnęła się i popatrzyła na swojego przyszłego męża wsiadającego do taksówki...