Rozdział 74. I'm a fuckin' daddy.

 Michelle

-Też tak chcę.- powiedział Duff, nie odrywając od nas wzroku.

-Naprawdę?- zapytała Lizzy szczerząc się przesłodko, a kiedy Duff pokiwał twierdząco głową kontynuowała. -Więc dzisiaj jest twój szczęśliwy dzień. Jestem w ciąży Duff...- powiedziała z iskierkami w oczach, a Duff uśmiechnął się szeroko i zemdlał. Wszyscy popatrzeliśmy na siebie, a potem na McKagana.

-Nic mu nie będzie.- skwitował Slash -No i gratuluję!- dodał przytulając Lise, popatrzyłam na nich z udawaną zazdrością i już po chwili sama przytulałam ucieszoną Lizz. Slash przykucnął przy Duffie i zaczął go cucić, na początku lekko klepiąc po policzkach. Kiedy zorientował się, że to nic nie daje uśmiechnął się cwaniacko i patrząc na nas mocno przyłożył mu w twarz otwartą dłonią. Blondyn od razu się obudził i nie zwracając uwagi na ból, poderwał się z ziemi.

-Na prawdę jesteś w ciąży?!- krzyknął uradowany, a kiedy Lise pokiwała twierdząco głową uniósł ją wysoko do góry i mocno pocałował w usta. Zaśmialiśmy się i wtedy tę uroczą chwilę przerwał, kolejny w tym dniu i z pewnością nie ostatni, dźwięk domofonu. Slash posłał mi uroczy uśmiech i razem poszliśmy otworzyć. Do domu wparował Axl, Izzy i Letty przemarznięci na kość. Widać, że Stradlin jest cholernie szczęśliwy, a Letty i jego dzieci są dla niego najważniejsze.

-Axl... a gdzie podziałeś Kate?- zapytałam, witając się z rudzielcem.

-Zaraz po nią pojadę. Kazała mi natychmiast przekazać żebyś uważała w kuchni, bo jesteś w 9. miesiącu, a czytała, że...no nie karz mi tego powtarzać...- powiedział, robiąc słodkie oczka, a ja uśmiechnęłam się miło i przywitałam Letty. Potem Izzy'ego, który właściwie nie chodził, a skakał ze szczęścia.

-Saulie napal w kominku, a dziewczyny za mną.- powiedziałam z uśmiechem i skierowałam się do kuchni. Axl i Izzy układali prezenty w korytarzu, a Duff i Slash przygotowywali się do napalenia w kominku. Letty zabrała się za zarządzanie w kuchni. Lizzy i ja wykonywałyśmy jej polecenia, jednak McKaganowa uparła się, że ja mogę tylko patrzeć, bo jeszcze coś strącę tym brzuchem. Z niemałym oburzeniem, oparłam się o blat i wpatrywałam się w sprawną pracę brunetki.

-Skoro nic nie możesz gotować to chodź mi pomóc rozpakować bombki.- powiedział Axl i złapał mnie lekko za nadgarstek. Szybko otworzyliśmy wszystkie pudełka i założyliśmy haczyki. Duff, Izzy i Slash poszli jeszcze do ogrodu dokończyć dekoracje domu. Co chwilę chodzili w tę i z powrotem, na górę, na dół. Rose pojechał w końcu po swoją żonę, a kiedy tylko chłopcy wrócili z dworu do drzwi ktoś zapukał. Tak. Co dziwne, nie zadzwonił, a zapukał. Slash i Duff stanęli w drzwiach, więc niewiele widziałam. Mogłam tylko ujrzeć osobnika w czerwonym stroju i Mikołajkowej czapce.

-Hoł hoł hoł! Witajcie drogie dzieci, a kto był grzeczny w tym roku?- po włosach rozpoznałam, że to Steven, Na plecach miał wielki czerwony wór, a za rękę trzymał swoją roześmianą Katrin w takiej samej czapce. W odpowiedzi na jego pytanie ja, Letty i Lise podniosłyśmy ręce do góry.

-Tak tak wmawiaj sobie...mam ci przypomnieć co robiłaś przed ślubem?- zapytał Slash i wszyscy się zaśmialiśmy. Następnie chłopcy napalili w kominku i zabrali się za ubieranie choinki. Praca szła im bardzo szybko, ale w piątkę to chyba normalne. Duff ogłosił swoje przyszłe ojcostwo reszcie, co wywołało wielką radość u wszystkich zebranych. W końcu choinka była prawie gotowa. Zostało nam tylko umieścić gwiazdkę na samym czubku choinki.
 

-Weź ją porządnie popraw, bo nam spierdoli zaraz!- krzyknął Axl, a Slash posłusznie wszedł z powrotem na drabinę i docisnął złotą gwiazdę mocniej na czubek. Kiedy tylko zszedł na ziemię, wszyscy zaczęli klaskać. Chłopcy teatralnie się ukłonili i dołączyli do swoich żon.

-A teraz część specjalna, chodźcie kurwa wszyscy na dwór.- zakomunikował Saul i pociągnął mnie za rękę w stronę szklanych drzwi. Szczerzył się jak jakiś idiota i co chwilę śmiał się pod nosem. Patrzyłam na niego zdezorientowana, aż w końcu puścił moją dłoń i zniknął gdzieś w ciemnościach.

-Gotowi?- zapytał z oddali.

-Taaak!- krzyknęliśmy chórem. Wraz z tymi słowami na dworze zapanowała światłość. Moje oczy prawie wypadły z orbit. Patrzyłam na tysiące migoczących światełek. Cały dom był pięknie oświetlony. Przy oknach były pomarańczowe lampki, na poręczy tarasu migoczące na cztery różne kolory. Na dachu stały sanie Mikołaja z samym świętym w środku. Nad wyjściem widniał wielki napis Merry Christmas zrobiony ze srebrnych i złotych lampek. Po chwili ktoś pociągnął mnie za rękę do tyłu. Obróciłam się i zobaczyłam Saula, położył palec na ustach dając mi znak, żebym była cicho i zaprowadził w głąb ogrodu. Weszliśmy do jakiegoś mini tunelu, było całkowicie ciemno i dość zimno.

-A teraz pomyśl jedno życzenie i zamknij oczy, a powinno się spełnić.- powiedział całkiem poważnym tonem, a ja popatrzyłam na niego zaskoczona, jednak wykonałam polecenie. W momencie kiedy otworzyłam oczy zaświeciło się mnóstwo lampek wokół mnie. Stałam w dość długim korytarzyku z migoczących diod. Po chwili obróciłam się do tyłu i zobaczyłam w oddali Saula. Stał na końcu w czapce Mikołaja. Moje oczy się zaszkliły, a po policzku poleciała jedna maleńka łza szczęścia.

-Chciałam gwiazdkę, a dostałam całe niebo…- wyszeptałam, pociągając nosem i wtedy Saul stanął naprzeciwko mnie.

-Kocham cię. - wyszeptał i wpił się w moje usta. Całowaliśmy się namiętnie przez dłuższą chwilę.

-Jak ja ich kurwa podziwiam…ten na głowie staje żeby tylko ją uszczęśliwić, a ta nawet bez tego mu da…- usłyszeliśmy głos Axla w oddali i wtedy wszyscy się zaśmiali. Oderwałam się od Slasha i popatrzyłam mu prosto w oczy.

-Będziemy najlepszymi rodzicami pod słońcem.- wyszeptałam i wtedy popłynęła jeszcze jedna łza. Saul natychmiast mnie przytulił. Było mi tak jakoś dobrze…ciepło i bezpiecznie. Mogłoby tak być już zawsze.

-Fajnie sobie to wymyślili…- powiedział Izzy i już po chwili przeszli z Letty obok nas, trzymając się za ręce. Jeszcze chwilę spędziliśmy na dworze, w końcu postanowiliśmy wrócić do domu. Szczelnie zamknęliśmy drzwi i szybko podeszliśmy do kominka ustawiając się w łuk. Wszyscy wyciągnęli dłonie do przodu i rozkoszowali się ciepłem, oddawanym przez ogień. Po chwili ustawiliśmy prezenty pod choinką, a ja poczułam jak mały kopie. Stałam na środku pokoju z przymkniętymi powiekami i trzymałam dłonie na brzuchu. Slash to zauważył i natychmiast znalazł się przy mnie, przytulił swój policzek do czerwonego sweterka z białymi reniferami na rękawkach i również przymknął powieki.

-Mogę dotknąć?- usłyszałam głos Stevena zaraz obok mnie.

-Jasne!- powiedziałam wesoło i nakierowałam jego dłoń na pulsujące miejsce.

-Katrin...nie chciałabyś mieć ze mną dzieci?- zapytał, nie odrywając wzroku od mojego gigantycznego brzucha. Blondynka podeszła bliżej nas i uczyniła to samo co Steven. Po chwili odsunęli się na bok, a mały się uspokoił. Widziałam jak Adler delikatnie całuje swoją żonę w usta. Oparli się o swoje czoła i wpatrywali w swoje oczy. Popatrzyłam na Slasha i usiadłam tuż obok niego, na kanapie.

-Już jest!- krzyknął Steven z oddali.

-Co jest?- zapytał Duff i podbiegł do okna potykając się o dywan.

-Pierwsza gwiazdka!- krzyknął podjarany Steven i wskazał palcem na niebo.

-No to można zaczynać!- zakomunikowała Kate i wniosła mały koszyczek z opłatkiem. Każdy dostał jeden wielki płat i zaczęliśmy składać sobie życzenia.

-Żeby ci cycki urosły...znaczy nie żebyś miała małe...tylko...no wiesz o co mi chodzi...- słyszałam pojedyncze zdania, chyba Axla i ciche chichoty. Na końcu został mi Slash. Stanęliśmy naprzeciwko siebie i wpatrywaliśmy się w swoje oczy.

-Maleńka...ja tak właściwie to nie wiem czego mam ci życzyć...zdrowia, szczęścia, dzieci, seksu ze mną, prezentów pod choinką i wszystkiego co najlepsze.- powiedział wesoło i ułamał kawałek opłatka, a ja wpiłam się w jego usta i kontynuowałam

-A tobie, mój drogi mężu, życzę miłości, zdrowia, gitar, kariery niczym Hendrix, tyle że z happy endem i...- nie zdążyłam dokończyć, bo Slash już namiętnie mnie całował. Po życzeniach i łamaniu się opłatkiem skierowaliśmy się do stołu.

-Stójcie!- krzyknął Slash i popatrzył na Duff'a i Lise, stojących tuż pod jemiołą. Mulat ruchem dłoni wskazał na górę, a wszyscy zaczęli się cicho śmiać. McKaganowie połączyli się w długim pocałunku i w końcu dołączyli do nas siadając przy stole obok siebie. Podawaliśmy sobie talerze z grzybami, kluskami z makiem, rybami i całą resztą świątecznych dań. Kiedy zjadłam pierwsze danie poczułam jakieś zimno na dole.

-Wody!- krzyknęłam na całe gardło

-Co...? Dajcie jej wody!- krzyknął Slash i chwycił mnie za ramię.

-Nie to idioto! Odeszły! Wody mi odeszły!- krzyknęłam i poczułam strasznie silny ból w okolicach podbrzusza.

Slash

             CO KURWA?! To już?! Ja pierdole, co ja mam robić?! Szybko poderwałem się z miejsca, a miny wszystkich pozostałych były wręcz grobowe.

-Trzeba ją natychmiast zawieźć do szpitala!- krzyknęła Kate i kazała Axlowi iść po kurtkę Michelle.

-Michy...co ja mam robić?- zapytałem drżącym głosem i nerwowo złapałem Michelle za ramiona.

-Zamknij się i pomóż mi wstać!- krzyknęła marszcząc czoło w grymasie bólu. Posłusznie jej pomogłem i chwyciłem pod rękę. Po chwili podbiegł Steven i złapał Michy z drugiej strony. Szybko wyprowadziliśmy ją z domu i usadowiliśmy w aucie na tylnym siedzeniu. Michelle zaczynała mieć już chyba skurcze, bo co jakiś czas wydawała z siebie stłumiony krzyk. Prowadził Izzy, swoją drogą nie wiedziałem, że taki z niego kierowca, spowodował chyba z 6 kolizji, ale my wyszliśmy bez szwanku. Pokonywał jedno skrzyżowanie za drugim mówiąc co chwilę:

-Błagam, tylko nie zabrudź tapicerki!-

-Spierdalaj, ja tu rodzę!- odpowiadała Michelle i kurczowo ściskała moją dłoń. Myślałem, że mi kości połamie, skąd u niej aż tyle siły? Po kilku minutach byliśmy przed szpitalem. Cała reszta jechała wolniej, zatrzymywała się na światłach i przestrzegała wszystkich zasad ruchu drogowego. Stradlin gwałtownie otworzył drzwi i pomógł mi wydostać brunetkę na zewnątrz. Nie wiadomo skąd wzięły się dwie pielęgniarki, jedna z nich usadowiła Michelle na wózku i całą zgrają popędziliśmy na...Oddział Ginekologiczno-Położniczy. Biegliśmy do końca korytarza, aż w końcu zatrzymaliśmy się przed wielkimi białymi drzwiami. Czekało już tam dwóch lekarzy, niestety lekarzy. Szybko przenieśli Michelle na łóżko i kazali mi wyjść! Na początku stawiałem opory, ale przekonali mnie, że za dwie minuty wrócę tam razem z nimi, tylko muszę założyć jakiś jebany fartuch. Dobra, poddałem się. W mgnieniu oka dostałem zielony kitel i maseczkę na usta, a może na oczy...? Nie. Oni to mięli na ustach. Kiedy wróciliśmy na salę Michelle była już przebrana w białą, szpitalną koszulę. Na palcu miała jakiś dziwny spinacz, ale to miało chyba coś wspólnego z biciem serca. Lustrowałem wzrokiem całe łóżko i stałem jak wkopany w podłogę. Co chwilę mijała mnie masa ludzi. Kiedy zobaczyłem jak jakiś koleś rozchyla nogi mojej żony nie wytrzymałem! No kurwa tak nie może być. Podbiegłem do niego i odepchnąłem go pod ścianę.

-Chcę żeby kobieta się tym zajęła! Natychmiast! Nie będzie jakiś idiota patrzył...no właśnie tam!- krzyknąłem i wskazałem na łóżko. Lekarz pokręcił głową z niedowierzaniem i opuścił salę wraz z kolegą. Po chwili do sali weszła blondynka w średnim wieku. No i już niech tak zostanie. Podszedłem do łóżka i zanim zdążyłem coś powiedzieć, Michelle mocno mnie do siebie przyciągnęła i popatrzyła głęboko w oczy.

-Jeśli coś pójdzie nie tak...zaopiekuj się Jimim.- powiedziała całkowicie poważnym tonem, a ja nie potrafiłem nic powiedzieć. Skinąłem tylko głową na potwierdzenie mojej obietnicy i mocno chwyciłem ją za rękę.

-Wszystko idzie dobrze.- usłyszeliśmy głos lekarki, która przerwała nasze wpatrywanie się w oczy.

-Nie, nie idzie. Chcę żeby to coś ze mnie wyszło, a zostaje!- odparła Michelle, a raczej krzyknęła w bólu

-Może chciałaby pani wziąć jednak pod uwagę środki przeciwbólowe?- zapytała kobieta obok

-Hej, czemu nie, Michelle?- zapytałem trzęsąc się ze strachu

-Nie! Urodzę to dziecko normalnie, a nie na jakiś prochach!- krzyknęła stanowczo i zaraz głośno jęknęła podczas skurczu. -Kurwa! Slash zabiję cię jak tylko urodzę, przysięgam!- krzyknęła na cały szpital, a po jej twarzy spłynęło kilka kropel potu. Chciałem wytrzeć jej czoło, ale Michelle nagle mocno złapała mnie za nadgarstek, praktycznie go wykręcając i krzyknęła gardłowo, mocno zaciskając powieki.

-Jasne słonko, zrobisz co zechcesz, tylko proszę przyj!- krzyknąłem pocieszającym tonem i zbliżyłem się do jej twarzy.

-Proszę przeć!- krzyknęła lekarka, a Michelle posłusznie nabrała mnóstwo powietrza do płuc i zaczęła rodzić...

Po dwóch godzinach ciężkiej pracy lekarka wypowiedziała te magiczne słowa

-Widać główkę! Teraz proszę przeć jak najmocniej pani może.- zakomunikowała, a ja na pierwsze zdanie wyszczerzyłem się jak Steven. Michelle zaczęła przeć i łapczywie zaciągać się powietrzem, widziałem, że cierpi z powodu ogromnego bólu, ale za chuja nie wiedziałem jak jej pomóc. Kiedy znowu ścisnęła moją dłoń syknąłem z bólu, a lekarka, położna i pielęgniarki zaśmiały się cicho.

-Dobra już wystarczy! Jeszcze jakieś cztery razy i po wszystkim.- powiedziała kobieta odbierająca poród, a ja odetchnąłem z ulgą. Chyba jednak na daremno, Michelle zaczęła jeszcze szybciej oddychać i krzyczeć jakby ją ze skóry obdzierali. -Uwaga! Już prawie!- krzyknęła lekarka i już po kilku sekundach usłyszałem donośny krzyk...dziecka...mojego dziecka! Michelle puściła moją rękę i uspokajając oddech, opadła zmęczona na łóżko.

-Chce pan przeciąć pępowinę?- zapytała kobieta tuż za mną. Powoli się odwróciłem i nagle zachciało mi się rzygać. Nie uczyniłem tego jednak.

-Jasne.- powiedziałem odważnym tonem, a lekarka wręczyła mi do dłoni nożyce i wskazała na różowo-czerwony przewód. Zamknąłem oczy i przeciąłem pępowinę. Oddałem nożyce tej samej kobiecie i nagle poczułem na swoich rękach coś ciepłego, krzyczącego i trochę mokrego. Odwróciłem się w stronę łóżka Michelle i popatrzyłem na nią z przerażeniem. Brunetka uśmiechnęła się słabo i ruchem głowy kazała mi odsłonić materiał. Powolnym ruchem odsłoniłem biały skrawek tkaniny i ujrzałem różowe, płaczące dziecko. Sam nie wiem kiedy, po moim policzku popłynęła jedna łza i skapnęła prosto na biały rożek. Usłyszałem z boku coś w stylu "Awww!" tylko razy 6 i wtedy pewniejszym krokiem podszedłem do łóżka. Pociągnąłem nosem i ostrożnie podałem małe zawiniątko Michelle. Odgarnąłem jej włosy, z lekko wilgotnej twarzy i spojrzałem w jej zaszklone oczy. Szeroko się uśmiechnąłem i objąłem ją ramieniem, wpatrując się w naszego maleńkiego synka...