Rozdział 87. I'm useless.

UWAGA! 
Z racji takiej, że wczoraj miała urodzinki moja przecudna czytelniczka (Nie)Zboczona dedykuję jej ten rozdział, a w szczególności zboczone momenty. ♥

***

Steven

                    Rozchyliłem usta z zaskoczenia i stałem tak przez jakiś czas. - O kurwa... - mruknąłem do siebie i położyłem obie dłonie na oczach. Katrin! Pobiegłem za blondynką i sprawdzałem każde pomieszczenie po drodze. Zapłakana dziewczyna siedziała na łóżku w sypialni i cicho pochlipywała pod nosem. Podszedłem do drewnianej ramy i usiadłem na skraju.

- Maleńka...- wyszeptałem ze łzami w oczach. Katrin odwróciła się do mnie przodem i zaczęła kaszleć od płaczu. Natychmiast chwyciłem jej ramiona i odgarnąłem włosy, które wraz ze łzami poprzylepiały się do policzków.

- Przepraszam...zrozumiem...jeśli...mnie...zostawisz... - wymamrotała, szybko oddychając.

- Nigdy cię nie zostawię. - dodałem i przytuliłem ją jak najmocniej potrafiłem. Jeszcze nie rozumiałem co to wszystko oznacza, ale chciałem jak najlepiej to znieść. Nie dać po sobie poznać, jak bardzo boli świadomość, że...nie potrafię nawet o tym myśleć. Trzymałem ją w swoich ramionach i myślałem nad tym co powiedzieć. Ten potworny smutek w całości przesiąkł z jej łzami do mojego ciała, ale musiałem być twardy.

- Steven...ja się...zabiję. Wiem jak bardzo chciałeś mieć dziecko... - powiedziała po chwili uniesionym tonem i spojrzała mi w oczy. Jej słowa były tak prawdziwe, że nie miałem pojęcia co powiedzieć. Mocno pocałowałem blondynkę w usta i oparłem się o jej czoło.

- To nieważne...zależy mi tylko na tobie. - odparłem w końcu, ale Katrin jeszcze bardziej się rozkleiła.

                    Przez pół nocy nie zmrużyłem oka, bo moja blondynka nie przestawała płakać. Sam uroniłem kilka łez, bo niepotrzebnie tak pozytywnie się nastawiłem. Istnieją małżeństwa, które nie mają dzieci i my też tak możemy. Będziemy szczęśliwi, choćby nie wiem co.

- A może jeszcze da się coś zrobić? - chyba za głośno pomyślałem.

- Co...o czym ty mówisz? - zapytała zdezorientowana blondynka.

- Przecież teraz leczy się takie rzeczy...- moje słowa jakby trochę ją uspokoiły, a wzrok nakazywał mi mówić dalej. - Znajdziemy dobrego profesorka, Michelle na pewno takich zna, przecież pracuje z lekarzami. - dodałem, ale blondynka przecząco pokiwała głową.

- Nie...nikt nie może o tym wiedzieć. Proszę. Przynajmniej jeszcze nie teraz... - prosiła z błagalnym spojrzeniem. Kiwnięciem głowy zapewniłem ją, że nic nie powiem, a maleńka istotka znów wtuliła się w moją klatę i dalej płakała...i tak do rana, gdy wycieńczona ciągłym nawilżaniem mojej koszulki w końcu zasnęła.

Slash

                    Piękny, poniedziałkowy poranek, który mogę spędzić tak, jak cały ostatni tydzień: leżąc do góry kołami i nic nie robiąc. Michelle, ubrana tylko w czarne majtki, spała obok mnie, więc korzystając z okazji, znów zacząłem maltretować jej talię palcami. Zobaczyłem jak nieznacznie się uśmiecha i przeszedłem do konkretów. Leżała na brzuchu, więc jej nagie plecy były doskonałym polem do popisu.

- Skarbie...wiem, że nie śpisz, nie musisz udawać. - powiedziałem, przysuwając twarz jak najbliżej się dało. Michelle chciała dyskretnie otworzyć jedno oko, ale gdy tylko zobaczyła mój uśmiech, jęknęła ze zrezygnowaniem i szybko nakryła głowę poduszką. Zaśmiałem się pod nosem i położyłem dłoń na jej tyłku.

- Chcę spać...- mruknęła spod poduszki.

- Co...? Nie słyszę! - powiedziałem cwaniackim tonem i zjechałem dłonią ciut niżej.

- Spać! - wrzasnęła, ale jej głos i tak był przyciszony. Zaśmiałem się złowieszczo i wymierzyłem jej klapsa w lewy pośladek. Pisnęła, ale nie poruszyła się zbytnio.

- Ale pięknie siadło...- mruknąłem pod nosem i czekałem na jakąś reakcję. Nic. Może powiem "ale piękne sadło"? Nie, obrazi się i seksu nie będzie przez pół roku, a poza tym żadnego sadła tu nie ma. Ciężko westchnąłem i zacząłem obserwować zgrabne ciałko. Moje dłonie spoczęły na wysokości jej talii. Wiedziałem, że to uwielbia, więc zacząłem masować jej plecy. Najpierw rozmasowałem jej łopatki, potem palcem przejechałem wzdłuż kręgosłupa. Wyobrażałem sobie jak się uśmiecha. Postanowiłem iść o krok dalej. Mimo początkowego oporo udało mi się zrzucić na podłogę poduszkę, którą się zakamuflowała. Mogłem teraz bez przeszkód składać pocałunku na jej szyi. Postanowiłem sprawdzić co się stanie jeśli przerwę. Oddaliłem się trochę i czekałem.

- Saul...- mruknęła zniecierpliwiona. Zatkałem usta dłonią, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Po cichu podszedłem do szafki i zacząłem wybierać ze sterty płyt taką, która zainteresowałaby nas oboje. - Gdzie...A...Muzyczkę wybierasz...to ja poczekam. - mruknęła, po czym ponownie upadła na miękką poduszkę. Włączyłem Purple Haze. Michelle podparła ciało na łokciach i zaśmiała się, skupiając wzrok głównie na moich bokserkach. Automatycznie popatrzyłem w dół, a wtedy dostałem poduszką w łeb. - Nabrałeś się, zboczeńcu! - zaczęła się śmiać, a ja jej zawtórowałem. Rzuciłem się na ponętne ciałko i zacząłem zachłannie całować jej pełne usta. Szybko obezwładniłem moją bezbronną diablicę i nie pozwalałem wyrwać się z mojego uścisku. W końcu Chelle odpuściła, wiedząc, że nic nie wskóra i zaczęła z zaangażowaniem oddawać wszystkie pocałunki. Nagle do naszego szaleńczego tańca dołączyły języki i znowu poczułem to w chuj przyjemnie łaskotanie. Michelle przyciągnęła mnie bliżej i delikatnie wsunęła dłonie za moje bokserki. Oderwałem się od niej kiedy zaczęła macać mnie po tyłku i spojrzałem niepewnie w jej rozpalone oczy. - Długo cię nie było...wiesz, że teraz będziemy nadrabiać straty przez całą wieczność? - zapytała, mówiąc wprost do mojego ucha w taki sposób, że ciarki przeszły mnie po plecach.

- Mamy czas maleńka... - wyszeptałem i zacząłem obmacywać jej biust. Znowu połączyliśmy się w namiętnym pocałunku, tyle że teraz jak najszybciej chcieliśmy zrzucić z siebie zbędną bieliznę. Sprawnym ruchem zerwałem czarne majtki z najzgrabniejszego tyłka na Ziemii i zacząłem ją nakręcać. Co prawda, robię to nawet jeśli jej nie dotykam, ale teraz postarałem się jeszcze bardziej. Michelle zaczęła szybciej łapać oddech, a z jej gardła wydobywały się pojedyncze jęki. Byłem tak podniecony, że gdyby nie te pierdolone bokserki to już dawno bym w nią wszedł. Zanim całkiem straciłem rozum, zdążyłem zsunąć z siebie czarny materiał i już bez przeszkód mogłem dać jej CAŁEGO siebie. Starałem się jak najdłużej odwlec swój orgazm, żeby to ona pierwsza doszła. Już prawie mi się udało, gdy nagle rozległ się dźwięk telefonu. Myślałem, że zaraz umrę. Michelle zamknęła oczy. Na chwilę zatrzymaliśmy się w czasie.

- Trzeba...odebrać...bo Jimi się obudzi. - wysapała, a ja widziałem jak ona cała drży.

- Gówno prawda kotku. - nie no teraz to się nie poddam. Michelle ruchem ręki kazała mi zaczekać i w tym samym momencie podniosła słuchawkę do góry.

- Halo? - zapytała, nadal głośno wdychając i wydychając powietrze.

- Michelle? Nie wiesz może co...czemu ty tak...przeszkodziłam wam, prawda? - to chyba była Letty. Tak mi się przynajmniej wydawało. Uśmiechnąłem się do Michelle, a ona zrobiła przerażoną minę, mówiącą "nie zrobisz tego". A tu niespodzianka. Ze zdwojoną siłą zacząłem rytmicznie poruszać biodrami, przywracając poprzednie tempo.

- CooOoo! - krzyknęła. - Hudson...prze...aaaAAAaa...tak..! - znowu zaczęła dźwięcznie jęczeć, a ja czułem nieziemskie podniecenie. Po chwili odrzuciła słuchawkę gdzieś na szafkę i zaczęła wbijać paznokcie w moje plecy. Nie chciałem obudzić Jimiego, więc wpiłem się w usta mojej brunetki. Tak, wiem, że trochę późno o tym pomyślałem. W końcu nasze jęki przestały być kontrolowane, a usta już tak dobrze nie wyciszały wszystkich dźwięków. Wtedy nie wytrzymałem i przyspieszyłem. Michelle doszła przede mną, więc po wszystkim położyłem głowę na jej ramieniu i przymknąłem powieki...

Michelle

                    Po bardzo przyjemnych minutach mojego życia stwierdziłam, że jestem całkowicie uzależniona od mojego Kudłacza. Ledwo udało mi się przeżyć tą trasę. Jak niby miałabym wytrzymać bez tak genialnego seksu? Kiedy nasze oddechy uspokoiły się, z pokoju Jimiego dało się usłyszeć płacz.

- Ja pójdę. - powiedział wyszczerzony Saul i pocałował mnie w usta, po czym założył bokserki i wyszedł z pokoju jednym z jego chodów, które oznaczały radość. Z wielkim uśmiechem satysfakcji wstałam z łóżka i wyjęłam z szuflady czyste ciuchy. Owinęłam się cienką kołdrą i wyszłam z sypialni. Z pokoju Jimiego wydobywały się kojące dźwięki gitary akustycznej. Wzięłam gorący prysznic i ubrałam się w wielką koszulkę Pink Floydów oraz krótkie szorty. Rozczesałam włosy i wycisnęłam część ociekającej wody do umywalki. Slash dalej grał, więc nie chciałam im przeszkadzać. Zrobiłam jajecznicę i nalałam soku do dwóch szklanek. Wszystko postawiłam na stole i zabrałam się za przygotowywanie papki dla małego. Po kilku minutach moi chłopcy dotarli na dół. Slash posadził Jimiego w niebieskim foteliku i podszedł do mnie z niesłychanie radosną miną. Mocno chwycił mnie za pośladki i docisnął do siebie.

- Slash...nie przy dziecku... - zaśmiałam się.

- Niech się uczy. - mruknął z zadowoleniem. Chciałam się jakoś wyplątać, jednak Hudson w porę wpił się w moje usta. Całował tak żarliwie, że chwilami naprawdę zapominałam o całym świecie. Po soczystym pocałunku zjedliśmy lekko przestudzoną jajecznicę, na zmianę karmiąc Jimiego "lepkim gównem" jak to określił genialny tatuś Saul.

- Ne cem jus! - powiedział Jimi, a my zaczęliśmy bić mu brawo. Wedle życzenia, odłożyliśmy miseczkę na stół. Mały ostatnio mówił coraz więcej, więc mięliśmy wiele atrakcji. Po śniadaniu Slash wyszedł z małym na dwór, a ja umyłam naczynia. W końcu chciałam dołączyć do moich chłopców, ale na pierwszy rzut oka nigdzie nie mogłam ich dostrzec. Kiedy ich ujrzałam, myślałam, że zemdleję.

- Slash! Co ty robisz!? - krzyknęłam, biegnąc w stronę basenu. Hudson wydawał się wyjątkowo zaskoczony.

- No co? - zapytał, kiedy stanęłam na krawędzi.

- Oddaj Jimiego! On nie ma nawet roku, tłumoku! - krzyknęłam, ale Mulat wystawił tylko rząd białych zębów na światło dzienne i przeniósł się na środek basenu. - Hudson! - powiedziałam podniesionym tonem.

- Daj spokój, podoba mu się, zobacz. - odparł z uśmiechem i opuścił małego tak, że woda pochłaniała ponad połowę jego maleńkiego ciała.

- Slash! Ja nie żartuję! - pisnęłam ze strachem w oczach, ale brunet nic sobie z tego nie zrobił. Zaczął wyciągać Jimiego wysoko w górę, a potem opuszczał go do wody. - No proszę cię! - dodałam, z błagalną miną, a wtedy Hudson ciężko westchnął i przytulił małego.

- Stary...chyba musimy wyjść, bo mamusia nerwicy dostanie... - mruknął niezbyt zadowolony i poklepał maluszka po pleckach.

- Ne cem! - na razie to były jedyne słowa, jakimi posługiwało się nasze maleństwo, ale dobre i tyle. Szkoda tylko, że już trzymał z ojcem...