Rozdział 88. Memories.

Kilka godzin później...

Michelle

                      Kiedy wycierałam Jimiego z wody, Slash brał prysznic. Siedziałam na łóżku w sypialni z małym na kolanach i coraz intensywniej myślałam o swoim wyglądzie. W końcu kiedyś bez żadnych problemów mieściłam się w moje skórzane spodnie motocyklowe, a teraz są kurwa opięte! Nie ma to jak problemy młodej matki, no nie? Po chwili Slash wszedł do pokoju, owinięty ręcznikiem wokół pasa i trochę ociekający wodą. Zaśmiałam się, widząc jak bez krępacji zrzuca puszysty, jasnozielony materiał na ziemię i zakłada czarne spodenki. Gdy już się ubrał, podszedł do naszej dwójki i wyciągnął dłonie po maleństwo. Potem usiadł na podłodze i ułożył Jimiego jak w kołysce. Zaczął go usypiać, a mały kilka razy pociągnął za jego mokre włosy. Po chwili Hudson pocałował maleństwo w główkę i położył obok mnie. Mały zaczął robić coś w stylu rowerka, a my zachwycaliśmy się jego słodkim śmiechem.

- Co ci jest? - zapytał Saul i przejechał wierzchem dłoni po moim udzie. Chyba zamyśliłam się na dłuższą chwilę.

- Saulie... mam pytanie. - powiedziałam niezbyt pewnie i spojrzałam w ciekawskie tęczówki bruneta.

- Zamieniam się w słuch. - odparł, kładąc dłonie na moich kolanach.

- Bo...tak się zastanawiam...czy ja jestem gruba? - wypaliłam przyciszonym tonem. Slash najpierw popatrzył na mnie, unosząc brwi do góry, a następnie wybuchnął niepohamowanym śmiechem. Uśmiechnęłam się pod nosem i czekałam na jakikolwiek komentarz.

- Pojebało cię mała? - zapytał, wycierając łzy śmiechu z kącików oczu. Zaśmiałam się pod nosem, ale mimo to chciałam się upewnić.

- To znaczy tak, czy nie? - dopytałam i w tym momencie Hudson lekko rozchylił moje nogi i objął ramionami w talii, wtulając łebek w mój brzuch.

- Oczywiście, że nie. Skąd ci to przyszło do głowy? - zapytał zaraz po tym i mocniej mnie przytulił.

- Nie wiem...tak jakoś. - powiedziałam z uczuciem ulgi i wplotłam palce w jego mokre włosy. Po chwili Saul popchnął mnie na łóżko, spoglądając na Jimiego. Mały, mimo śmiechu tatusia, zdołał zasnąć i teraz przez sen unosił kąciki ust do góry. Mulat złożył kilka pocałunków na moich ustach, a potem położył się obok i razem podziwialiśmy nasze maleństwo.

                      Po południu Slash poszedł na próbę, więc miałam Jimiego tylko dla siebie na dobrych kilka godzin. Mały był najbardziej uroczym dzieckiem pod słońcem. Najpierw robiliśmy samolocik, nawet nie sądziłam, że aż tyle radości może dać zabawa z dzieckiem. Chciałam poczytać mu bajkę, ale kategorycznie zaprzeczył.

- Ne cem ksiąski, cem gitalę! - wtedy zaczęłam grać piosenkę, której tak bardzo nie chciałam sobie przypominać. Napisał ją dla mnie ojciec i grał ją gdy byłam małym dzieciakiem. Nie miała nawet konkretnego tytułu, lecz słowa nadal były aktualne...

2 miesiące później...

Slash

                      Po południu zaczęło padać, więc nasz rzekomy wypad na plażę poszedł się jebać. Siedzieliśmy w salonie, bo za oknem naprawdę lało jak z cebra. Jimi usadowił się pomiędzy mną a Michelle, bawiąc się dwoma żyrafkami i wielorybem [przykre wspomnienie tych bolesnych chwil, gdy Slash grał w Spodku, a niektórych z nas tam nie było :< przyp. aut.].

- Michelle... kiedy dzieci zaczynają chodzić? - zapytałem, bo dręczyło mnie to od dobrych paru dni.

- To zależy, niektóre po 10 miesiącach inne nawet po 18. - powiedziała, z zaangażowaniem podając maleństwu zabawki, które co chwilę spadały z kanapy.

- Sostaw! On umar, nie rus! - wtrącił Jimi, a my zaśmialiśmy się, widząc jego słodkie oburzenie.

- Mogę coś sprawdzić? - zapytałem, wyciągając ręce po moje zajebiste potomstwo. Chelle skinęła głową z uśmiechem i oddała malucha w moje objęcia. - Chcesz pochodzić z tatusiem? - zapytałem, wstając z miejsca.

- Cem! - pisnął mały i zaśmiał się w ten swój rozbrajający sposób. Chwyciłem go za maleńkie dłonie i odstawiłem na ziemię. Mały zaczął przebierać nóżkami, a mnie aż łezka w oku się zakręciła.

- On chodzi! Michy patrz! Nasz syn chodzi! - powiedziałem, śmiejąc się jak idiota i popatrzyłem na szeroko uśmiechniętą brunetkę. Wystarczyło, że poruszałem się do przodu, a mały już przebierał nóżkami jakby zaraz miał pobiec. Nagle usłyszeliśmy pukanie do drzwi. - Idziemy otworzyć? - zapytałem z nadzieją w głosie.

- Ciak! - powiedziało moje cudowne pokolenie i razem poszliśmy w kierunku drzwi. Ktoś wyraźnie nie mógł się doczekać, bo nasz spacerek przyspieszało mocne walenie do drzwi.

- No kurna, już idę! - krzyknąłem, podnosząc Jimiego z ziemi. Mały nie był z tego zbytnio zadowolony, ale co zrobić skoro ludzie się tam niecierpliwią? Otworzyłem drzwi i zobaczyłem McKaganów. - I czego się tak tłuczesz? - zapytałem blondyna i wciągnąłem całą, lekko przemoczoną trójkę do środka. Przywitałem się z Lisą i Joan, a na końcu z Duffem.

- Cześć! Spacerku w deszczu wam się zachciało jak widzę. - powiedziała uśmiechnięta Chelle i również przywitała się ze szczęśliwą rodzinką.

- Wujek! Umiem jus chocić! - powiedział wesoło Jimi, przybijając piątkę wujkowi Duffowi.

- Super! Poczekaj jeszcze na Joan i będziecie biegać razem. - zaśmiał się, całując swoją małą brunetkę w czoło. Nagle Michelle stanęła nieruchomo i zmrużyła oczy, intensywnie nad czymś myśląc.

- Nie uważacie, że powinniśmy ochrzcić dzieciaki? Potem nie będą mięli bierzmowania i nie dostaną ślubu... - mruknęła do samej siebie i spojrzała na mnie kątem oka.

- W sumie to...Michelle ma rację. Zupełnie o tym zapomniałam. - powiedziała Lizzy. Później dziewczyny poszły zadzwonić do Kate i Letty, a my zaczęliśmy się zastanawiać czemu Adlerowie nie zdecydowali się jeszcze na dzieci. Przecież to takie zajebiste stworzonka!

                      Parę dni później odbyła się nieduża impreza, którą świętowaliśmy masowy chrzest piątki dzieciaków. Na chrzestnych Jimiego wybraliśmy Rose'ów, a oni wybrali nas dla Rogera. Stradlin'owie i McKagan'owie dokonali podobnej operacji. Po całym wydarzeniu wróciliśmy do siebie i życie toczyło się dalej, mimo to wszyscy zauważyliśmy dużą zmianę w Adlerach, a głównie w Stevenie. Nie uśmiechał się już jak dawniej i stracił prawie całą chęć do życia. Wyglądał jak wrak człowieka. Kilka razy z Axlem musieliśmy wyciągać go z więzienia za posiadanie dużej ilości narkotyków albo za bójki. Na dodatek razem z Katrin nie chcieli nam nic powiedzieć. Sytuacja robiła się nieciekawa, ale staraliśmy się jakoś normalnie funkcjonować.

3 miesiące później...

Michelle

                      - Saulie...a może pobiegałbyś ze mną? - zapytałam, szykując stół do kolacji. Równo od dwóch miesięcy codziennie rano urządzam sobie mini maraton po parku.

- Ja? No wiesz...czemu nie? - powiedział w zamyśleniu, a ja zaśmiałam się pod nosem, wiedząc, że wcale nie jest to jego marzeniem.

- Świetnie, w takim razie obudzę cię jutro rano. - powiedziałam z uśmiechem i cmoknęłam go w usta. Jimi siedział na swoim miejscu i przyglądał się wszystkim naszym ruchom.

- A cemu tatuś dostaje buzi? - zapytał, przerywając naszą wymianę spojrzeń. Slash zrobił zdziwioną minę, a ja ponownie się zaśmiałam.

- Bo tatuś jest grzeczny i zasługuje na buzi, prawda kochanie? - zapytał Saul, robiąc znaczącą minę.

- Ta...Oczywiście. - odparłam z jak najpoważniejszym wyrazem twarzy.

- A ja nie jestem gzecny? - zapytał niepewnie Jimi. Z wielkim wyszczerzem na twarzy podeszłam do małego. Cmoknęłam go w policzek i pogłaskałam po główce.

- Jesteś grzeczny, nawet bardziej niż twój tatuś. - powiedziałam z uśmiechem i mrugnęłam porozumiewawczo do Saula.

                      Mamy piękny słoneczny ranek. Mój budzik jak zwykle nie zadziałał na Slasha, więc musiałam obudzić go własnoręcznie. Na początku wtuliłam się w jego zaspane ciało, potem zaczęłam całować go po szyi, kiedy nawet to nie zadziałało, wpiłam się w jego usta.

- Jeżeli tak będzie wyglądała pobudka to możemy tak biegać bez końca... - mruknął rozochocony moim pocałunkiem.

- W takim razie chodź, kupimy przy okazji świeże pieczywko na śniadanie. - powiedziałam i ponownie cmoknąwszy Saula w usta, zerwałam się z łóżka. Szybko się ubrałam i popędziłam do pokoju Jimiego. Mały spokojnie spał, więc tylko poprawiłam jego kołderkę i zajrzałam do kuchni. O dziwo duży Hudson bez oporów zszedł na dół ubrany w krótkie spodenki, bezrękawnik z Ramones i czarne trampki. - Gotowy? - zapytałam, mierząc go wzrokiem. Slash podszedł bardzo blisko i wpił się w moje usta, łapiąc mnie jednocześnie za tyłek.

- Teraz tak. - powiedział z cwaniackim uśmieszkiem i chwycił moją rękę. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że Slash w połowie drogi miał dość, a więc nie mogłam kontynuować mojej wyprawy. Spokojnym chodem wracaliśmy do domu. Po drodze kupiliśmy pachnące i jeszcze ciepłe bułki. Pierwsze kroki skierowaliśmy do kuchni. - Ja pierdole...śmierdzę! - powiedział Slash i ściągnął swoją koszulkę. Zaśmiałam się dźwięcznie i zostawiłam nasze małe zakupy na ladzie.

- To chodź, wykąpiemy się. - powiedziałam, ciągnąc go za rękę w stronę schodów.

- Mmm...coraz bardziej podoba mi się to twoje bieganie. - zamruczał wprost do mojego ucha i gwałtownie przyciągnął do siebie. Zanim weszliśmy na górę, zdążyliśmy zostawić buty w korytarzu, na schodach i przed łazienką. Slash czule całował mnie w usta, a przed samymi drzwiami zatrzymał się i poszedł sprawdzić czy Jimi nadal śpi. Potem wrócił i ze spokojem kontynuował. Zdjął mój sportowy t-shirt i zabrał się za rozpinanie stanika. Poczułam jego dłonie na pośladkach.

- Auć! Nie szczyp mnie kretynie! - pisnęłam i popatrzyłam na niego z wyrzutem.

- Seks na zgodę? - zapytał z miną smutnego pieska. Roześmiałam się, a Slash zaczął powoli iść w stronę prysznica. Po omacku weszliśmy do środka. Przez przypadek puściłam strumień wody i nasze ciała zlała lodowata fala. Pewnie pisnęłabym z zimna, ale usta Saula całowały tak namiętnie, że nie potrafiłam wydobyć z siebie najcichszego dźwięku. Całkowicie mu się oddałam, pomogłam tylko ściągnąć wszystkie ubrania i wreszcie poczułam jego dłonie wędrujące po moim ciele. Nie było chyba miejsca którego by nie dotknął. Oczywiście nie pozostawałam mu dłużna i po kilku minutach bezustannego macania się tu i ówdzie, zaczęło się robić naprawdę gorąco. Saul przycisnął mnie do lodowatej ściany i zaczął całować od szyi w dół. Zatrzymał się gdzieś na wysokości podbrzusza, gdy ja byłam już cholernie podniecona. Potem znów pojawił się naprzeciwko i po raz drugi podciągnął mnie wyżej w taki sposób, że oplatałam go na wysokości pasa. Zanim zrobił kolejny krok przysunął usta do mojej twarzy i wyszeptał - Kocham cię maleńka. - potem przygryzł płatek lewego ucha i powoli zaczął we mnie wchodzić. Cicho jęknęłam pod nosem, kiedy poczułam go całego w sobie. Tamta chwila mogłaby się nigdy nie kończyć...